www.absolute1.net
spirituele boeken online over leven in overvloed volgens de spirituele wetten.
Een inspirerende nieuwe levensvisie!
GEDACHTEN OVER VREDE
Uit: De spirituele reis van Joel S. Goldsmith
Door Lorraine Sinkler
Niemand trekt ten oorlog behalve dan om te behouden wat hij gelooft dat zijn menselijk leven
of zijn menselijke levensonderhoud is. Het verschrikkelijke hiervan is dat er altijd mensen
bereid zijn om hun kinderen erop af te sturen om gedood te worden, zolang zij maar thuis
kunnen blijven en gered kunnen zijn. De kinderen moeten er maar op uit gaan en gewond,
gedood of krankzinnig worden zodat hun ouders thuis kunnen blijven en overvloed hebben
en hun leven kunnen behouden.
In de W.O. II werd er door vele van zijn patiënten en studenten, die zoons of dochters
in militaire dienst hadden, op hem een beroep gedaan en vroegen zij hem te bidden voor
de bescherming van hun kinderen die hun militaire dienst voor het vaderland vervulden.
Hij stemde ermee in dit te doen maar slechts op de voorwaarde dat die jonge mensen
zelf de hulp werkelijk wilden en bereid waren met hem samen te werken. Ze moesten
bereid zijn een prijs te betalen voor veiligheid en zekerheid.
Er waren ongeveer 20 jonge mensen die ermee instemden met hem samen te werken en
bij die 20 waren er geen dodelijke ongelukken. Niemand werd gewond, niemand werd
gevangen genomen en niemand werd - om welke reden dan ook - in het ziekenhuis
opgenomen. Allen kwamen volledig gezond terug. Joel schreef iedere week naar een
ieder van hen, maar de verantwoordelijkheid die zij geacht werden op zich te nemen was,
om hem iedere week te schrijven ongeacht waar ze waren; ongeacht wat de omstandigheden
of toestanden waren. Op de een of andere manier hadden ze een manier gevonden om
tenminste een briefkaart naar hem te zenden.
Het zenden van die kaart was echter het geringste deel van hun verantwoordelijkheid.
Het belangrijkste was dat hij van hen eiste dat als zij in de morgen ontwaakten, zij eerst
zouden bidden voor de vijand en niet voor zichzelf, niet voor hun bondgenoten en niet
voor hun families thuis. Ze moesten de eerste vruchten aan God geven door voor de vijand
te bidden. Daarna gaf het niet voor wie of wat ze de rest van de dag baden, maar ze
moesten het gebod van Jezus Christus volgen om te bidden voor hun vijanden.
Zijn eigen woorden in “De donder van de stilte” door Joel Goldsmith
In de Bergrede worden twee verschillende manieren van leven uiteengezet, die niets met
elkaar gemeen hebben. De ene is de oude manier van de traditie, vertegenwoordigd
door de schriftgeleerden en de Farizeeërs, wat de weg is van de overgrote
meerderheid van de mensen in de wereld. Het is ook de weg van bijna elke hedendaagse
religie, behalve van die mystieke leringen die zelden het menselijk bewustzijn bereiken
omdat de meeste mensen niet een manier van leven zoeken die zo radicaal afwijkt van
de conventionele menselijke manier van leven. Daarom is er weinig, of juister gezegd,
niets bekend van de “Voorwaar-ik-zeg-u” manier van leven, behalve bij degenen
op het mystieke pad.
De grootse leer van de Meester in de Bergrede en in alle vier Evangelieën is er niet
een van zwakheid, bruikbaarheid of compromis, en het is ook geen leer van blindelings en
onderworpen de wereld maar haar gang te laten gaan met ons en passief alle mishandeling
te ondergaan die zij ons wil geven. Het is eerder een leer waarin we het kwaad niet
weerstaan in het besef dat de Vader in ons werkzaam is in ons belang.
Voor iemand die helemaal opgaat in het materiële, en geleid wordt
door die tyrannieke meester, het intellect, zou deze manier van leven ongetwijfeld snel
veroordeeld worden als totaal en onmogelijk onpraktisch. Het lijkt ook onpraktisch op het
eerste gezicht, maar laten we even proberen te zien waarom we het gevoel hebben dat
we onszelf moeten beschermen door mentaal, fysiek of in gebed te strijden en te worstelen.
Is dit alles niet gebaseerd op de verkeerde aanname dat er twee machten zijn in de wereld?
Als er slechts één macht zou zijn, God, zou er iets zijn om tegen te worstelen
of te vechten? Het is waar dat als we oordelen volgens datgene wat we zien en horen, dat er
dan twee machten zijn. Maar waarop baseren we ons oordeel? Oordelen we niet louter op
grond van de uiterlijke schijn? Oordelen we niet op grond van het bewijs dat we zien?
De Meester waarschuwde ons om niet te oordelen op basis van de uiterlijke schijn, maar om
juist te oordelen. Als we juist oordelen, hetgeen betekent dat we niet getuigen van datgene
wat we zien of horen, maar van datgene wat van binnenuit spiritueel ontvouwt, zullen we
spoedig het wonder en het mysterie van deze leer ontdekken: er zijn niet twee machten –
er is slechts één macht.
In de Bergrede wordt ons het menselijk leven zoals we dat geleefd hebben, getoond, maar
ons wordt ook een glimp van het spirituele leven getoond dat verkregen kan worden en dat
de meest praktische manier van leven is, want het is een leven op basis van een spiritueel
principe. Dat spirituele principe is God – oneindig, eeuwig, universeel, alomtegenwoordig,
almachtig en alwetend.
In de één of andere periode in ons leven moeten we allen komen tot een
feitelijk aantoonbare ervaring van de Tegenwoordigheid die Jezus de Vader in ons noemt.
Niet alleen moet ieder van ons deze Tegenwoordigheid individueel ervaren, maar we
moeten op elke mogelijke manier eraan bijdragen om het deel van de ervaring van de
wereld te maken.
Er zijn vage voortekenen van een nieuw begrip tussen de naties. Niet zo lang geleden
was oorlog de enige manier om internationale geschillen uit te vechten. De conferentietafel
werd door sommigen uitgeprobeerd – maar gewoonlijk mislukte dit, omdat mensen
in hun achterhoofd hadden dat als praten niet effectief bleek te zijn, er altijd de mogelijkheid
was om het leger en de marine erop af te sturen. Wat kunnen naties in deze tijden
van atoomsplitsing echter doen? Aangezien iedereen beseft dat de beschaving nooit een
atoomoorlog zou kunnen overleven, zoeken degenen in verantwoordelijke posities nu
naar een andere oplossing voor spanningen. Sommigen van hen zijn zelfs zover dat ze
hun bondgenoten berispen als ze tot geweld overgaan en de conferentietafel overslaan.
Ongeacht hoezeer een natie gelijk heeft, de wereld staat steeds minder het gebruik van
geweld toe, zelfs als een natie tijdelijk verliest door geen fysieke macht te gebruiken.
Dat is de eerste kleuterstap naar de manier van leven die in de Bergrede wordt
gepropagandeerd.
Jaren en jaren geleden, voor ik zelfs maar droomde van de Oneindige Weg, zag ik in
dat de oplossing van alle menselijke problemen lag in het vermogen niet terug te vechten,
de dwaling niet te bestrijden, maar op het vermogen om in de ene Macht te verblijven.
(in Zijn Cursus in wonderen noemt Jezus dit vermogen “verdedigingsloosheid”).
Als we dat eenmaal kunnen, beoefenen we de Bergrede en leven een spiritueel leven,
omdat het dan niet meer nodig is om gezondheid te zoeken of van slechte gezondheid
af te komen; er is geen behoefte meer om levensonderhoud te zoeken of van gebrek
weg te rennen. We staan stil in het Goddelijk Bestaan, niet in het menselijk bestaan.
Zij die het zwaard oppakken, zelfs een mentaal zwaard, zullen door het zwaard omkomen.
Stop het dus weg. Hou op met jezelf te verdedigen. In elk gebed en in elke meditatie –
in elke spirituele behandeling – herinner jezelf eraan om je zwaard weg te leggen.
Wanneer we niet langer menselijke wapens gebruiken, fysiek of mentaal, ontspannen we,
niet om de wereld haar gang met ons te laten gaan, maar om de Geest die in ons is het
over te laten nemen en onze ervaring te laten leiden.
De Bergrede geeft ons een keus tussen twee manieren van leven – de wet of Genade.
Als we kiezen voor de wet, zullen we waarschijnlijk een gemakkelijker leven hebben
omdat we ons aan de massa aanpassen en meedoen met ze, en in zekere mate kunnen
we daar een tijdje voordeel van hebben, tot de dag van vergelding komt. Aan de andere kant,
als we proberen door Genade te leven, zullen we merken dat we op dezelfde manier leven
als de rest van de wereld en we kunnen tijdelijk lijden onder onverdiende onrechtvaardigheid.
Uiteindelijk merken we echter dat we onder de Genade van God leven, Goddelijke leiding
en Goddelijke bescherming. Gods wil en niet de wil van de mens gebeurt in ons. En dat is
een volkomen ander leven.
Enkele woorden van Jezus over ons geloof in oorlog en conflict in
zijn "Cursus in wonderen":
Vrede is sterker dan oorlog omdat het geneest. Oorlog is scheiding, geen toename.
Niemand wint bij strijd.
De stem van het ego is een hallucinatie. Je kunt niet verwachten dat het zegt: “Ik ben
niet echt”. Hallucinaties zijn onjuiste waarnemingen van de realiteit. Toch wordt niet
van je gevraagd om ze in je eentje weg te jagen. Er wordt louter van je gevraagd om ze te
evalueren in termen van wat ze je opleveren. Als je ze niet wil op grond van het verlies van
vrede, zullen ze uit je geest voor jou verwijderd worden. Elke reactie op het ego is een
oproep tot oorlog, en oorlog berooft je van vrede. Toch is er in deze oorlog geen tegenstander.
Dit is de manier waarop jij de realiteit moet interpreteren om vrede te verzekeren en de
enige interpretatie die jij ooit hoeft te maken.
Perceptie en wensen
Zie je niet in dat al je ellende komt van het vreemde geloof dat je machteloos bent?
Hulpeloos zijn is de prijs van zonde. Hulpeloosheid is de voorwaarde voor zonde; de enige
vereiste die het vraagt om geloofd te worden. Alleen de hulpelozen zouden erin kunnen
geloven. Louter afmeting heeft alleen aantrekkingskracht op het kleine. En degenen die
eerst geloven dat ze klein zijn zouden er iets aantrekkelijks in kunnen zien. Verraad aan de
Zoon van God is de verdediging van degenen die zich niet met hem vereenzelvigen. En je
bent voor of tegen hem; je houdt van hem of je valt hem aan, je beschermt zijn eenheid of je
ziet hem versplinterd en verslagen door jouw aanval.
Niemand gelooft dat de Zoon van God machteloos is. En zij die zichzelf als hulpeloos zien
moeten wel geloven dat ze niet de Zoon van God zijn. Wat kunnen ze zijn behalve zijn vijand?
En wat kunnen ze anders doen dan hem zijn macht benijden en door hun afgunst zichzelf er
bang voor te maken?
Dit zijn de duisterlingen, stil en bang, alleen en niet communiceren,
angstig dat de macht van God hen zal vermoorden en hun hulpeloosheid aan hem tonend.
Ze voegen zich bij het leger van de machtelozen, om hun oorlog van vergelding, bitterheid en
boosaardigheid tegen hem te voeren, om hem één met hen te maken. Omdat
ze niet weten dat ze één met hem zijn, weten ze niet wie ze haten. Ze zijn
werkelijk een triest leger, elkeen net zo goed in staat om zich tegen de ander of zichzelf
te keren, als om zich te herinneren dat ze een gezamenlijk doel hadden. De duisterlingen
lijken razend en luid en sterk. Toch kennen ze hun vijand niet, behalve dat ze hem haten.
In haat komen ze samen, maar ze hebben zich niet met elkaar verenigd. Want als ze dat
hadden gedaan, zou haat onmogelijk zijn geweest.
Het leger van de machtelozen moet in
tegenwoordigheid van kracht uiteenvallen. Zij die sterk zijn, zijn nooit bedrieglijk, omdat ze
geen behoefte hebben aan de droom van macht en om hun droom op te voeren. Hoe zou
een leger in dromen handelen? Op elke mogelijke manier. Het zou iedereen met alles kunnen
aanvallen. Dromen missen elke logica. Een bloem verandert in een giftige speer, een kind
wordt een reus en een muis brult als een leeuw. En liefde verandert net zo gemakkelijk in
haat. Dit is geen leger, maar een gekkenhuis. Wat een gestructureerde aanval lijkt te zijn
is chaos.
Het leger van de machtelozen is werkelijk zwak. Het heeft geen wapens en het heeft
geen vijanden. Ja, het kan de wereld onder de voet lopen en een vijand zoeken. Maar het
kan nooit vinden wat er niet is. Ja, het kan dromen dat het een vijand heeft gevonden, maar
dit zal verschuiven terwijl het aanvalt, zodat het meteen ervandoor gaat om een ander te
vinden en het rust nooit in triomf. En terwijl het ervandoor gaat, keert het zich tegen zichzelf,
denkend dat het een glimp van de grote vijand heeft opgevangen, die altijd ontsnapt aan de
moordlustige aanvallen door in iets anders te veranderen. Hoe bedrieglijk lijkt deze vijand
te zijn, die verandert zodat het zelfs onmogelijk is hem te herkennen!
Toch moet haat een doelwit hebben. Er kan geen geloof in zonde zijn zonder een vijand.
Want zou iemand die in zonde gelooft, durven geloven dat hij geen vijand heeft? Zou hij kunnen
toegeven dat niemand hem machteloos heeft gemaakt? De logica zou hem zeker vragen
om niet langer te zoeken wat er niet is om gevonden te worden. Toch moet hij eerst bereid
zijn om een wereld waar te nemen waar het er niet is. Het is niet noodzakelijk dat hij begrijpt
hoe hij het kan zien. Hij zou het ook niet moeten proberen. Want als hij zijn aandacht richt op
datgene wat hij niet kan begrijpen, zal hij slechts zijn hulpeloosheid benadrukken en zich
door zonde laten vertellen dat hijzelf zijn vijand moet zijn. Maar laat hem slechts deze vragen
stellen, waarvan hij moet beslissen om het voor hem te laten doen:
“Verlang ik een wereld die ik bestuur in plaats van eentje die mij bestuurt?”
“Verlang ik een wereld waarin ik machtig ben in plaats van hulpeloos?”
“Verlang ik een wereld waarin ik geen vijanden heb en niet kan zondigen?”
“En wil ik zien wat ik ontkende omdat het de waarheid is?”
Je hebt de eerste drie vragen al beantwoord, maar de laatste nog niet. Want deze lijkt nog
steeds angstwekkend en niet zoals de andere. Toch zou de logica je willen verzekeren dat
ze allemaal hetzelfde zijn.
We zeiden dat dit jaar de gelijkheid van dingen die hetzelfde zijn
zou benadrukken. Deze laatste vraag die werkelijk de laatste is waarover je hoeft te beslissen,
lijkt nog steeds een dreiging in te houden die de rest voor jou niet meer inhoudt. En dit verschil
in je verbeelding getuigt van je geloof dat de waarheid de vijand is die je nog zou kunnen
vinden. Hier lijkt dan de laatste overgebleven hoop om zonde te vinden en macht niet te
aanvaarden.
Vergeet niet dat de keuze van waarheid of zonde, macht of hulpeloosheid, de keuze is voor
aanval of genezing. Want genezing komt van macht en aanval van hulpeloosheid. Wie jij
aanvalt, kun je niet willen genezen. En wie je zou willen genezen moet degene zijn die jij
wil beschermen tegen aanval. En wat is deze beslissing dan de keuze om hem door de ogen
van het lichaam te zien of hem via visie aan jou onthuld te laten worden? HOE deze beslissing
tot deze gevolgen leidt is niet jouw probleem. Maar wat je WIL zien MOET wel jouw keuze zijn.
Dit is een cursus in OORZAAK en niet in gevolg.
Overweeg zorgvuldig je antwoord op de laatste vraag die je nog steeds niet beantwoord hebt.
En laat je verstand je vertellen dat het beantwoord moet worden en beantwoord is in de
andere drie. En dan zal het je duidelijk zijn dat als je de gevolgen van zonde in welke vorm
dan ook ziet, je je alleen maar hoeft af te vragen:
“Is dit wat ik zou willen zien? WIL ik dit?”
Dit is je ENE beslissing; dit is de voorwaarde voor wat er gebeurt. Het is onbelangrijk HOE
dit gebeurt, maar niet WAAROM. JIJ HEBT DE MACHT HIEROVER. En als je ervoor kiest om
een wereld zonder een vijand te zien, waarin je niet hulpeloos bent, zullen de middelen om te
zien je gegeven worden.
Waarom is de laatste vraag zo belangrijk? De logica zal je vertellen waarom. Het is dezelfde
als de drie andere, behalve in de TIJD. De andere zijn beslissingen die genomen kunnen
worden en dan weer ongedaan gemaakt worden en weer genomen worden. Maar de waarheid
is constant en impliceert een toestand waarin bewegingen heen en weer onmogelijk zijn.
Je kunt een wereld verlangen die jij bestuurt en die jou niet bestuurt en van gedachten
veranderen. Je kunt verlangen om je hulpeloosheid in te wisselen voor macht en ditzelfde
verlangen kwijtraken wanneer een glimp van zonde je aantrekt. En je kunt een zondeloze
wereld willen zien en een “vijand” je laten verleiden om de ogen van het lichaam
te gebruiken en je verlangen te veranderen.
Inhoudelijk zijn al deze vragen hetzelfde. Want elk van ze vraagt of je bereid bent de wereld
van zonde in te ruilen voor dat wat de Heilige Geest ziet, aangezien het dit is dat de wereld
van zonde ontkent. Toch voegt de laatste vraag de wens naar CONSTANTHEID aan je
verlangen de echte wereld te zien, zodat het verlangen het enige wordt dat je hebt. Door
de laatste vraag met “ja” te beantwoorden, voeg je oprechtheid toe aan de
beslissingen die je al hebt gemaakt. Want alleen dan heb je de mogelijkheid om weer van
gedachten te veranderen afgezworen. Wanneer het dit is wat je niet wil, is de rest volledig
beantwoord.
Het moment dat hij kiest kan elk moment zijn, want er is hulp die slechts
op zijn keuze wacht. En wanneer hij ervoor kiest te benutten wat hem gegeven is, dan zal hij
elke situatie waarvan hij vroeger meende dat ze een middel was om zijn woede te
rechtvaardigen, zien veranderen in een gebeurtenis die zijn liefde rechtvaardigt. Hij zal
duidelijk horen dat de oproepen tot oorlog die hij vroeger hoorde, in werkelijkheid oproepen
tot vrede zijn. Hij zal waarnemen dat waar hij een aanval leverde, slechts een nieuw altaar
staat waar hij, met evenveel gemak en veel meer blijdschap, vergeving kan schenken. En hij
zal alle verleidingen herinterpreteren als evenzovele kansen op vreugde. Hoe kan een
verkeerde waarneming nu een zonde zijn? Laat al je broeders vergissingen voor jou niets
dan een gelegenheid zijn om de werken te zien van de Helper die jou gegeven is om de wereld
te zien die Hij heeft gemaakt in plaats van die van jou.
Wat is er dan wel gerechtvaardigd? Wat is het dat jij wilt? Deze twee vragen zijn namelijk
hetzelfde. En wanneer je ze als hetzelfde ziet is je keuze gemaakt. Want juist door ze als
één te zien word je van de overtuiging bevrijd dat er twee manieren zijn om
te zien. Deze wereld kan veel bijdragen aan jouw vrede, en biedt veel kansen om je eigen
vergeving uit te breiden. Dat is het doel ervan voor hen die willen zien hoe vrede en vergeving
over hen neerdaalt en hun het licht schenkt.
De Maker van de wereld van zachtmoedigheid heeft volmaakt de macht de wereld van geweld
en haat, die ogenschijnlijk tussen jou en Zijn zachtmoedigheid in staat, te neutraliseren. In Zijn
vergevende ogen bestaat ze niet. En daarom hoeft ze ook niet te bestaan in die van jou.
Zonde is de starre overtuiging dat waarneming niet veranderen kan. Wat verdoemd is, is
verdoemd, en voorgoed verdoemd, omdat het voor eeuwig onvergeeflijk is. Als het dus
vergeven is, moet de blik van de zonde verkeerd zijn geweest. En zo wordt verandering
mogelijk gemaakt.
Ook de Heilige Geest ziet wat Hij ziet als ver buiten bereik van enige
kans op verandering. Maar op Zijn visie kan de zonde geen inbreuk maken, want de zonde
is door Zijn zicht gecorrigeerd. En dus moet ze een vergissing en geen zonde zijn geweest.
Want wat ze beweerde dat nooit zou kunnen geschieden, is geschied. Zonde wordt
aangevallen door straf en zo in stand gehouden. Maar haar vergeven is haar staat van
dwaling in waarheid doen verkeren.
De Zoon van God zou nooit kunnen zondigen, maar hij kan iets wensen wat hem kwetsen
kan. En hij heeft de macht om te denken dat hij gekwetst kan worden. Wat kan dit anders
zijn dan een verkeerde waarneming van zichzelf? Is dit een zonde of een vergissing,
vergeeflijk of niet? Heeft hij hulp nodig of veroordeling? Is het jouw bedoeling dat hij
gered wordt of verdoemd? En vergeet je daarbij niet dat wat hij voor jou betekent deze
keuze tot jouw toekomst zal maken? Want jij maakt die NU, het ogenblik waarop alle tijd
het middel wordt om een doel te bereiken. Maak dus jouw keuze. Maar erken dat in die
keuze de bedoeling van de wereld die jij ziet wordt gekozen en zal worden gerechtvaardigd.
Wil jij dit niet doen omwille van de liefde van God? En voor JEZELF? Want bedenk eens wat
dit voor jou zou betekenen. Je "kwade” gedachten die je nu kwellen, zullen steeds
meer op een afstand en ver weg van jou lijken. En ze gaan almaar verder en verder weg,
want de zon in jou is opgekomen, zodat ze worden weggeschoven in het zicht van het licht.
Ze hangen nog een tijdje rond, een korte tijd, in verwrongen vormen, te ver weg om te
worden herkend, en verdwijnen dan voorgoed. En je zult vredig, onschuldig en volkomen
onbevreesd in het zonlicht staan. En van jou uit zal de rust die jij gevonden hebt zich
uitbreiden, zodat jouw vrede nooit kan wegvallen en je achterlaten zonder thuis. Zij die
iedereen vrede bieden, hebben een thuis in de Hemel gevonden dat de wereld niet
vernietigen kan. Want het is groot genoeg om de wereld in zijn vrede te omvatten.
Jij, maker van een wereld die niet bestaat, vindt rust en troost in
een andere wereld waar vrede heerst. Deze wereld breng je niet met je mee naar al de
matte ogen en vermoeide harten die naar zonde kijken en slaan op de maat van haar
droeve refrein. Van jou uit kan hun rust komen. Van jou uit kan een wereld ontstaan
waarvan de aanblik hen verheugen zal en waar hun harten zich zullen verblijden.
In jou is een visie die zich tot hen allen uitbreidt, en hen in zachtmoedigheid en in licht hult.
En in deze wijder wordende wereld van licht wordt het duister dat ze dachten dat er was,
weggeschoven tot het slechts een schaduw in de verte is, ver weg, snel vergeten wanneer
de zon die weg schijnt tot niets. En al hun “kwade” gedachten en
hun “zondige” hoop, hun dromen van schuld en genadeloze wraak, en elke wens
om te kwetsen, te doden en te sterven zullen als sneeuw verdwijnen voor de zon die jij
brengt.
In jou bevindt zich heel de hemel. Elk blad dat valt krijgt leven in jou. Elke vogel die ooit zong
zal in jou weer zingen. En elke bloem die ooit gebloeid heeft, heeft zijn geur en lieflijkheid
voor jou bewaard. Welk doel kan de wil van God en van Zijn Zoon verdringen dat de Hemel
teruggegeven wordt aan hem voor wie deze werd geschapen als zijn enige thuis? Niets
ervoor en niets erna. Geen andere plaats, geen andere toestand of tijd. Niets eraan voorbij
en niets dichterbij. Niets anders. In geen enkele vorm. Dit kun jij brengen aan heel de wereld
en aan alle gedachten die erin zijn binnengegaan en een tijdje verkeerd waren. Hoe zouden
je eigen vergissingen beter naar de waarheid kunnen worden gebracht dan door jouw
bereidwilligheid om het licht van de Hemel met je mee te brengen, wanneer je voorbij de
wereld der duisternis het licht binnengaat?
Het heilig ogenblik is de woonstee van het wonder. Vandaar uit wordt elk
wonder in deze wereld geboren als getuige van een geestestoestand die conflict is
overstegen en vrede heeft bereikt. Het brengt troost van de plaats van vrede naar
het strijdtoneel en toont aan dat oorlog geen gevolgen heeft. Want al het leed dat de oorlog
probeerde te brengen, de gebroken lichamen en verbrijzelde ledematen, de schreeuwende
stervenden en zwijgende doden, ze worden allen zachtjes opgebeurd en getroost. Waar een
wonder is gekomen om te genezen is er geen verdriet. En om dit alles te laten gebeuren is
niets meer nodig dan één enkel ogenblik van jouw liefde zonder aanval. In dat
ene ogenblik ben je genezen en in dit ondeelbare ogenblik is alle genezing volbracht.
Samengesteld door Margareth Lee
Te koop bij ons:
James Allen - Van armoede naar macht.
Margareth Lee - Het licht in het Onze Vader.
H. Emilie Cady - Mijn toepassing van de Waarheid.
"De uitweg" door Joseph Benner.
Henry Drummond - Het grootste goed ter wereld.
Annie Rix Militz - Rijkdom en eer.
Meditaties uit de Meesters van het Verre Oosten op muziek.
Een mp3 audio met de gesproken tekst van James Allen "Zoals een mens denkt".
"De paarse maan" van Deirdre Dorsett, een prachtig plaatjesboek met inspirerende
tekst.
Margareth Lee - Alex in elfenland.
Black Beauty van Anna Sewell met de oorspronkelijke tekeningen voor slechts 5 euro.
De koop van ebooks bij absolute1.net is altijd gegarandeerd.
Gedurende 30 dagen na aankoop van ebooks van absolute1.net geldt:
niet tevreden, geld terug!
email hier om te bestellen.
Plaats a.u.b. de naam van het boek dat u wenst in de regel van onderwerp of
in de tekst van het bericht en of het een ebook betreft. Dank U!
email
