email

Als ebook kunt u het voor $5.95 krijgen.
Schaf het snel en veilig via PayPal aan.
klik op de witte knop met de tekst "Add to Cart"

Het volgende is een brief die H. Emilie Cady schreef aan Lowell Fillmore. In deze brief zegt ze vele inspirerende en behulpzame dingen die liefhebbers van haar boeken graag zouden willen lezen.

Beste heer Fillmore,

Toen ik u een paar weken geleden een exemplaar zond van het kleine boekje Voorziening in alle dingen, waarvan u zei dat het door een anonieme uitgever was gepubliceerd, vroeg u zich af waarom ik het me zo aantrok dat het artikel in delen was opgesplitst, met andere titels enzovoort. Laat me u vertellen waarom.

Bijna elke van de eenvoudig geschreven artikelen in "Mijn toepassing van de Waarheid" kwam voort uit het zwoegen van mijn ziel nadat ik weken, maanden, soms jaren, probeerde door affirmaties, door de beloften van Jezus te innen, en door op andere manieren trouw alle kennis van de Waarheid die ik toen bezat te gebruiken om verlossing voor mezelf of anderen te krijgen van een of andere ellendige situatie waar geen enkele menselijke hulp tot dan toe had gebaat.

Eén van die gevallen was die van mijn eigen oude vader, die vijf jaar lang verbannen was, hoewel hij volmaakt onschuldig was. Hij was daar door de gemene streken van een andere man. Geen enkel juridisch proces of menselijke hulp hielp, zelfs mijn gebeden leken hem niet te kunnen bevrijden.
Op zekere dag, terwijl ik alleen zat in mijn kamer, bezig met andere dingen, riep mijn hart uit; 'O God, strek Uw hand uit en verlos!' Onmiddellijk kwam het antwoord: 'Ik heb geen handen dan die der mensen. Jouw hand is mijn hand. Strek het spiritueel uit en geef wat je wil aan wie je wil en ik zal het verwezenlijken.'

Ik gehoorzaamde zonder tegenstribbelen. Vanaf dat moment, zonder welke hulp van buitenaf dan ook, zonder het zelfs maar te proberen, werd de weg naar zijn bevrijding voor ons geopend. Het ging zo snel dat we het haast niet konden bijbenen. Binnen een paar dagen kwam mijn lieve vader thuis als vrij man, gerechtvaardigd, vrijgesproken, zowel publiek als privé, buiten elke verwachting. Toen schreef ik "de Hand van God".
In het land waar mijn vader verbleef schreven alle kranten over dit geval. Ook de New York Sun schreef erover.
Zijn onschuld was duidelijk vastgesteld. Hij kon weer gelukkig onder de bomen in zijn eigen tuin zitten en zich laten feliciteren. De ene afvaardiging na de andere kwam van mijlen ver. Vrienden die hem van jongs af kenden kwamen hem verzekeren dat zijn lange fatsoenlijke leven door hen nooit betwijfeld was. Zijn leeftijd was vijfenzeventig jaar en omdat hij een eerlijk mens was, had hij de schande diep gevoeld. Deze toegewijde vrienden konden geen hulp bieden totdat God in actie kwam. Door zijn vrijspraak werd het geloof van velen hernieuwd.

Een ander geval was dat van een lieve jonge vriend die aan mijn zorg was toevertrouwd. Hij begon net een leven van drinken en losbandigheid te leiden. Er waren weken van vreselijke zorg, terwijl ik hem dag na dag zag drinken, voordat ik de staat kon bereiken waarin ik hem kon loslaten en hem kon laten gaan. Toen ik die staat bereikte en daarin volhardde, ondanks de uiterlijke schijn, duurde het slechts enkele uren voordat hij zo volledig werd genezen, dat hoewel er veertig jaar sindsdien voorbij zijn gegaan, hij zelfs geen druppel drank heeft aangeraakt of ooit in enig opzicht losbandig is geweest. Toen werd de les "Laat hem los en laat hem gaan" geschreven.

Toen kwam de kwestie van geld dat nodig was voor levensonderhoud. Ik had een goed beroep met meer dan voldoende patiënten die maandelijks hun rekening betaalden. Maar ook kwamen dagelijks mensen voor hulp bij me, mensen wiens zichtbare middelen van bestaan verdwenen waren. Deze gevallen van gebrek leken me net als gevallen van kanker of pijnlijke reuma. Er moest met behulp van Waarheid een uitweg zijn en ik moest die zien te vinden. Zoals gewoonlijk, in plaats van naar anderen te rennen in deze moeilijke situaties, bleef ik thuis binnen mijn eigen ziel en vroeg God om me de weg te tonen. Dat deed Hij. Hij gaf me de duidelijke visie van Hemzelf als volledige voorziening in alle dingen. Toen zei Hij: 'Bewijs het nu, zodat je een echte hulp kunt zijn voor de honderden die geen beroep of zaak hebben waarop ze kunnen vertrouwen.
Vanaf die dag werd geen enkele roeping of werk ooit door mij tegen 'betaling' gedaan. Ik zond geen maandelijkse rekeningen. Ik zag duidelijk dat ik moest werken zoals God dat doet, zonder verwachtingen of gedachten aan ruil. Vrije gaven.
Ik werkte langer dan twee jaar aan dit probleem zonder ook maar een mens te laten merken wat ik probeerde te bewijzen, want had Hij niet tegen me gezegd, 'Beproef me nu hiermee ... dat ik voor u niet de ramen der hemelen zal openen en over u zo'n zegening zal uitgieten, dat er niet genoeg ruimte zal zijn om het te ontvangen"?

Meer dan eens leed het lichaam honger, maar toch, ik was zo zeker van datgene wat God me die dag had getoond, dat ik dag na dag opgewekt en vol vertrouwen degenen die naar mijn kantoor kwamen onderwees over de Waarheid van God als de substantie van alle levensonderhoud - en in die dagen waren dat er velen. Na twee jaren van schijnbare mislukking kreeg ik opeens het gevoel dat ik het gebrek niet langer kon verdragen. Haast wanhopig wendde ik mij tot God en riep uit: 'Waarom, waarom deze mislukking! U zei me in het visioen dat als ik de oude manier op zou geven en alleen op U zou vertrouwen, dat U me zou bewijzen dat U voldoende bent. Waarom is dat mislukt?"

Zijn antwoord flitste terug in deze woorden: 'God zei, laat er licht zijn; en er was licht.'
Dat was het enige antwoord dat Hij gaf. Op dat moment begreep ik het niet. Ik bleef het tegen mezelf herhalen, telkens opnieuw, totdat ze uiteindelijk werden gevolgd door de woorden: 'Zonder Hem (het Woord) was niets gemaakt dat werd gemaakt." Dat was alles wat ik nodig had. Ik kon duidelijk zien dat hoewel ik twee jaar hoopvol en opgewekt gebrek had verdragen omdat ik geloofde dat God in mijn levensonderhoud zou voorzien, ik niet één keer de woorden had gezegd: 'Het is volbracht. God is nu gemanifesteerd als mijn levensonderhoud.'

Geloof me, op die dag sprak ik het woord van mijn verlossing. Op die dag was het probleem van levensonderhoud voor altijd beëindigd en is sindsdien nooit meer in mijn leven of in mijn geest opgekomen. Zo ontstond het artikel 'Het gesproken woord'.

Ik zou graag nog een reden noemen voor dit boek.
Na dagen van onverdraaglijke pijn vanwege een verzwikte enkel, werd de enkel enorm dik en het was onmogelijk voor me om me te wijden aan mijn medische werk. Gewone affirmaties van de Waarheid haalden niets uit en al spoedig richtte ik me op de allerhoogste uitspraak van Waarheid die ik kon formuleren. Het was deze: 'Er is alleen God. Al het andere is een leugen.' Ik affirmeerde het vurig en hield er met volharding aan vast. In vierentwintig uur was elke pijn en zwelling verdwenen - in feite was de hele 'leugen' verdwenen. Door deze ervaring schreef ik 'Onverbloemde Waarheid'.

Kunt u begrijpen, meneer Fillmore, hoe het komt dat deze eenvoudig geschreven artikelen in 'Mijn toepassing van de Waarheid' voor mij als mijn kinderen zijn en hoe elke herziening of verandering van ze lijkt op een aantasting van iets heiligs tussen God en mij? Ik ben er zeker van dat u dat kunt. In elk van deze gevallen had ik God bewezen voordat ik schreef. Ik dank de Fillmores (opmerking van de vertaalster: zijn ouders, die Unity hebben opgericht) dat ze deze boodschappen precies zoals ze zijn geschreven, hebben bewaard.


De uwe in Zijn naam,
H. Emilie Cady


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~