|
Denk groot en wordt rijk: stap 1 - Napoleon Hill vertaling Margareth Lee Een uitgave van:  HOOFDSTUK 2 VERLANGEN HET BEGIN VAN ELK SUCCES De eerste stap naar rijkdom Toen Edwin C. Barnes lang geleden in Orange uit de goederentrein stapte, zag hij er waarschijnlijk uit als een zwerver, maar zijn gedachten waren die van een koning! Onderweg van de spoorlijn naar het kantoor van Thomas A. Edison was zijn geest aan het werk. Hij zag zichzelf voor Edison staan. Hij hoorde zichzelf aan Edison vragen om een kans om de enige ALLESVERTERENDE OBSESSIE VAN ZIJN LEVEN uit te voeren, een BRANDEND VERLANGEN om de zakenpartner van de grote uitvinder te worden. Het verlangen van Barnes was geen hoop! Het was geen wens! Het was een intens, levend verlangen dat boven alles uitging. Het was absoluut. Het verlangen was niet nieuw toen hij Edison benaderde. Het was lange tijd het overheersende verlangen van Barnes geweest. In het begin, toen het verlangen voor het eerst bij hem opkwam, was het waarschijnlijk slechts een wens, maar toen hij ermee bij Edison kwam, was het niet louter een wens meer. Een paar jaar later stond Edwin C. Barnes opnieuw voor Edison, in hetzelfde kantoor waar hij de uitvinder voor het eerst had ontmoet. Deze keer was zijn verlangen werkelijkheid geworden. Hij deed zaken met Edison. De droom die zijn leven had beheerst, was werkelijkheid geworden. Velen benijdden Barnes omdat het leven het zo'n kans had gegeven. Ze zagen alleen zijn triomf, zonder te weten wat de oorzaak van zijn succes was. Barnes had succes omdat hij een vastomlijnd doel koos en al zijn energie, al zijn wilskracht, al zijn inspanningen, alles in dienst van dat doel stelde. Hij werd geen partner van Edison op de dag dat hij aankwam. Hij stelde zich ermee tevreden om het laagste werk te doen, zolang het maar een gelegenheid bood om een stapje in de richting van zijn begeerde doel. Vijf jaren gingen voorbij voordat de kans die hij zocht, zich voordeed. In al die jaren had hij nog geen straaltje hoop, geen enkel zicht op de vervulling van zijn verlangen gekregen. In ieders ogen, behalve in die van hemzelf, leek hij slechts een radertje in Edisons zakenmachine, maar in zijn eigen geest was hij elke minuut de partner van Edison, vanaf de eerste dag dat hij daar ging werken. Het is een merkwaardig voorbeeld van de kracht van een vastomlijnd verlangen. Barnes bereikte zijn doel omdat hij uitsluitend zakelijk partner van Edison wilde worden, meer dan wat ook. Hij maakte een plan om dat doel te bereiken. Maar hij verbrandde al zijn schepen achter zich. Hij koesterde zijn verlangen totdat het een allesoverheersende obsessie werd en uiteindelijk een feit. Toen hij naar Orange ging, zei hij niet tegen zichzelf: 'Ik zal er een paar maanden werken en als ik niets bereik, zal ik ergens anders een baantje zoeken.' Hij zei: 'Ik zal alles aanpakken. Ik zal alles doen wat Edison me opdraagt, maar voordat ik ermee ophoud, zal ik zijn zakenpartner zijn.' Hij zei niet: 'Ik zal mijn ogen openhouden voor andere kansen, voor het geval dat ik misluk in de organisatie van Edison.' Hij zei: 'Er is slechts EEN ding in deze wereld dat ik vastbesloten ben te krijgen en dat is een zakenrelatie met Edison. Ik zal al mijn schepen achter me verbranden en mijn hele toekomst laten afhangen van mijn vermogen om te krijgen wat ik wil.' Hij maakte voor zichzelf elke terugkeer onmogelijk. Hij moest winnen of ondergaan! Dat is het hele verhaal van het succes van Barnes! Lang geleden werd een groot strijder geconfronteerd met een situatie waarin hij een besluit moest nemen om zijn succes op het slagveld zeker te stellen. Hij stond op het punt zijn leger naar een machtige vijand te sturen, die veel meer manschappen telde dan zijn eigen leger. Hij scheepte zijn soldaten in, zeilde naar het land van de vijand, liet zijn soldaten aan land gaan en gaf toen het bevel de schepen te verbranden waarmee ze waren gekomen. Voor de eerste veldslag sprak hij zijn mannen als volgt toe: 'Zoals jullie zien, gaan de boten in rook op. Dat betekent dat we deze kust niet levend kunnen verlaten tenzij we winnen! We hebben nu geen keus meer - we winnen of we sneuvelen!' Ze wonnen. Iedereen die succes wil hebben, moet zijn schepen achter zich kunnen verbranden en elke mogelijkheid tot terugkeer uitschakelen. Alleen op die manier is het brandend verlangen om te winnen, dat essentieel is voor succes, vol te houden. De ochtend na de grote brand in Chicago in 1871 stond een groep zakenlieden in State Street naar de smeulende restanten te kijken van wat eens hun winkels waren geweest. Ze gingen overleggen of ze zouden proberen hun zaken weer op te bouwen of uit Chicago zouden weggaan om in een gunstiger deel van het land opnieuw te beginnen. Ze besloten allemaal -op één na - Chicago te verlaten. De winkelier die besloot te blijven, wees met zijn vinger naar de ruïne van zijn winkel en zei: 'Heren, precies op die plek ga ik de grootste winkel van de hele wereld bouwen. Het kan me niet schelen hoe vaak hij afbrandt.' De winkel herrees. Hij staat er nog steeds als een torenhoog monument voor de macht van hevig verlangen. Het zou voor Marshall Field het eenvoudigst zijn geweest om precies hetzelfde te doen als zijn collega's. Toen ze tegenslag hadden en de toekomst niet rooskleurig was, pakten ze hun biezen en trokken naar een plek waar alles makkelijker leek te gaan. Let op dat verschil tussen Marshall Field en de andere winkeliers. Het is precies het verschil tussen mensen die slagen, en mensen die mislukken. Iedereen die eenmaal het doel van geld begrijpt, wenst geld te hebben. Maar van wensen wordt niemand rijk. Wie rijk wil worden, moet verlangen naar rijkdom met een geesteshouding die een obsessie wordt, en dan plannen bedenken om die rijkdom te verwerven en die plannen uitvoeren met een volharding die geen mislukking erkent. De methode waarmee verlangen naar rijkdom in zijn financiële equivalent kan worden omgezet, bestaat uit zes vastomlijnde stappen. Ten eerste: Bepaal het exacte bedrag aan geld dat u verlangt. Het is volstaat niet om te zeggen: 'Ik wil veel geld.' Stel het bedrag nauwkeurig vast. (Daar is een psychologische reden voor, die in een volgend hoofdstuk beschreven zal worden.) Ten tweede: Bepaal het exacte bedrag dat u wilt weggeven in ruil voor het geld dat u verlangt. (Er bestaat niet echt zoiets als “iets voor niets”.) Ten derde: Stel een datum vast waarop u het geld wilt bezitten. Ten vierde: Stel een duidelijk plan op om uw verlangen te verwezenlijken, en begin dit plan meteen uit te voeren, ongeacht of u er klaar voor bent. Ten vijfde: Schrijf een heldere, precieze verklaring over het bedrag aan geld dat u verlangt, noem de tijdslimiet waarbinnen u het zult verkrijgen, en wat u in ruil wil geven voor het geld en bepaal duidelijk het plan waarmee u het wilt verkrijgen. Ten zesde: Lees uw schriftelijke verklaring twee keer per dag hardop, vlak voordat u naar bed gaat en vlak na het opstaan. Terwijl u leest, zie, voel en geloof dat u het geld reeds bezit. Het is belangrijk dat u de instructies die bij deze zes stappen beschreven zijn, opvolgt. Het is vooral van belang om de instructies bij de zesde stap op te volgen. U kunt klagen dat u het moeilijk vindt om uzelf te zien in bezit van geld, voordat u het echt hebt. Op dit punt komt een brandend verlangen u te hulp. Als u echt zo hevig naar geld verlangt dat het een obsessie is, kunt u zichzelf er makkelijk van overtuigen dat u het zult verwerven. Het gaat erom dat u geld wilt hebben en dat u daarin zo vastberaden moet worden dat u niet aan uw toekomstige rijkdom twijfelt. Alleen degenen die “bewust van geld” worden, verkrijgen ooit rijkdom. “ Geld-bewustzijn” betekent dat de geest zo volledig doordrenkt is met het verlangen naar geld, dat men zichzelf al in het bezit ervan kan zien. Voor wie niet is ingewijd in de werking van de menselijke geest, kunnen deze instructies onpraktisch lijken. Maar als u niet meteen de logica achter de zes stappen ziet, is het goed te weten dat de informatie over ze verkregen werd van Andrew Carnegie, die als een gewone arbeider in de staalindustrie begon, en er toch in slaagde, ondanks zijn eenvoudige komaf, om met behulp van deze principes een fortuin te vergaren van meer dan honderd miljoen dollars. Verder is het ook goed te weten dat deze zes stappen zorgvuldig werden bekeken door Thomas A. Edison, die ze van zijn goedkeuring voorzag, omdat ze niet alleen essentiële stappen zijn om geld mee te verwerven, maar om welk doel dan ook te bereiken. De stappen vereisen geen hard werken. Ze vereisen ook geen opoffering. Ze vereisen niet dat men zich belachelijk maakt, of ongeloofwaardig wordt. Er is veel training nodig om ze toe te passen. Maar om deze zes stappen succesvol toe te passen is wel voldoende verbeelding nodig om u in staat te stellen in te zien en te begrijpen dat het verwerven van geld niet aan het toeval, vrouwe Fortuna of geluk kan worden overgelaten. U moet inzien dat allen die grote fortuinen hebben verworven, eerst hebben gedroomd, gehoopt, gewenst, verlangd en plannen hebben gemaakt voordat ze geld verkregen. Eerlijk gezegd zult u nooit grote rijkdom kennen, tenzij u een witte gloed van verlangen naar geld voelt en echt gelooft dat u het zult bezitten. Eerlijk gezegd was ook elke grote leider, vanaf het begin van de beschaving, een dromer. Het Christendom is de grootste potentiële macht in de wereld geworden, omdat de stichter ervan een intense dromer was, die de visie en de verbeelding had om realiteiten in hun geestelijke en spirituele vorm te zien, voordat ze in fysieke vorm waren omgezet. Als je geen rijkdommen in je verbeelding ziet, zul je ze nooit zien in je banksaldo. In de hele geschiedenis van Amerika zijn er nooit zoveel kansen voor praktische dromers geweest als nu. Wij die aan die race meedoen, zouden er bemoediging uit moeten putten te weten dat deze veranderde wereld waarin we leven, roept om nieuwe ideeën, nieuwe manier om dingen te doen, nieuwe leiders, nieuwe uitvindingen, nieuwe onderwijsmethoden, nieuwe marketing technieken, nieuwe boeken, nieuwe literatuur, nieuwe onderwerpen voor de radio en film. Achter deze vraag naar nieuwe en betere dingen, is er één eigenschap die men moet bezitten om te winnen, en dat is vastomlijnde doelstellingen, weten wat men wil en een brandend verlangen om het te bezitten. Deze veranderde wereld heeft praktische dromers nodig, die hun dromen in daden om kunnen en willen zetten. De praktische dromers zijn altijd de bouwers van de beschaving geweest en zullen dat altijd blijven. Wij, die rijkdom wensen te verwerven, zouden eraan moeten denken dat de echte leiders van de wereld altijd mensen zijn geweest die de ontastbare, onzichtbare krachten van ongeboren kansen hebben gegrepen en praktisch toegepast. Ze hebben deze krachten (of gedachtenimpulsen) veranderd in wolkenkrabbers, steden, fabrieken, vliegtuigen, auto's en elke vorm van comfort die het leven aangenamer maakt. De dromer van tegenwoordig heeft behoefte aan tolerantie en een open geest. Zij die bang zijn voor nieuwe ideeën zijn verdoemd voordat ze beginnen. Nooit eerder is er een tijd geweest die gunstiger was voor pioniers. Het is waar dat er geen wilde westen is om te veroveren, maar er is een enorme zaken, financiële en industriële wereld om nieuwe vorm aan te geven en te verbeteren. Bij het maken van plannen om rijkdom te verwerven mag u zich niet laten beïnvloeden om de dromer in uzelf minachten. Om grote sommen geld in de wacht te slepen moet u de geest van de grote pioniers uit het verleden krijgen, die met hun dromen waardevolle dingen aan de beschaving hebben geschonken. Hun geest is het levensbloed van de wereld -uw kansen en de mijne om onze talenten te ontwikkelen en aan de man te brengen. Laat ons eraan denken dat Columbus van een onbekende wereld droomde en zijn leven ervoor over had en het ontdekte! Copernicus, de grote astronoom, droomde van vele werelden, en onthulde ze! Niemand noemde hem onpraktisch na zijn triomf. In plaats daarvan vereerde de wereld hem bij zijn graf, wat eens te meer bewees dat succes geen excuses nodig heeft en mislukking geen alibi's toelaat. Als het ding dat u wenst, juist is en u erin gelooft, doe het dan! Voer uw droom uit en maak u niet druk om wat zij zeggen, als u tijdelijke mislukking ervaart, want zij weten misschien niet dat elke mislukking het zaad van een soortgelijk succes met zich meebrengt. Henry Ford, die arm en onontwikkeld was, droomde van een wagen zonder paard. Hij ging aan de slag met de werktuigen die hij had zonder te wachten op gunstige omstandigheden en nu omspant het bewijs voor het succes van zijn droom de hele aarde. Hij heeft meer wielen in werking gesteld dan welke man die ooit heeft geleefd, omdat hij niet bang was zijn dromen uit te voeren. Thomas Edison droomde van een lamp die op elektriciteit zou branden. Hij begon zijn droom in een daad om te zetten en ondanks meer dan tienduizend mislukkingen hield hij vast aan zijn droom totdat hij een tastbare werkelijkheid was geworden. Praktische dromers geven niet op! Whelan droomde van een keten van sigarenwinkels. Hij zette zijn droom in daden om en nu bezetten de United Cigar Stores vele van de beste verkooppunten in Amerika. Lincoln droomde van vrijheid voor de slaven, en verwezenlijkte zijn droom. De gebroeders Wright droomden van een machine die door de lucht zou vliegen. Over de hele wereld kan iedereen het bewijs zien dat hun droom degelijk gefundeerd was. Marconi droomde van een systeem om de ongrijpbare krachten van de ether te gebruiken. Elke radio en elk draadloos apparaat vormt het bewijs dat hij niet tevergeefs droomde. Bovendien bracht zijn droom de nederigste hut en het meest riante landgoed op één lijn. Het maakte mensen van elke natie tot buren. Het gaf de president van Amerika een medium waarmee hij zich direct tot alle mensen tegelijk kan richten. Het zal u wellicht interesseren dat Marconi's 'vrienden' hem oppakten en in een psychiatrische inrichting lieten onderzoeken, toen hij verkondigde dat hij een manier had gevonden om berichten door de lucht te sturen zonder draden of andere hulpmiddelen. Het vergaat de dromers van tegenwoordig beter. De wereld is gewend geraakt aan nieuwe ontdekkingen. Het toont bereidwilligheid om de dromer die de wereld een nieuw idee geeft, te belonen. “De grootste prestatie was in het begin een tijdlang slechts een droom.” “De eik slaapt in de eikel. De vogel wacht in het ei en in de hoogste visie van de ziel, roert een ontwakende engel zich. Dromen zijn de kiemen van de realiteit.” Ontwaak, sta op en laat van u horen, dromers van de wereld. Uw ster is nu rijzende. De wereld is vol kansen die de dromers van vroeger niet hadden. Een brandend verlangen om te zijn en te doen is het uitgangspunt van elke dromer. Dromen ontstaan niet uit onverschilligheid, luiheid of gebrek aan ambitie. De wereld haalt niet langer de neus op voor de dromer of noemt hem onpraktisch. Als u denkt dat dat wel het geval is, reis dan naar Tennessee en bekijk wat een dromer van een president heeft gedaan met het temmen en gebruiken van de grote waterkracht van Amerika. Een aantal jaren geleden zouden dromen over waterkrachtwerken gekheid hebben geleken. U bent teleurgesteld, u hebt mislukking gekend, u hebt hartzeer gekend. Houd moed, want deze ervaringen hebben het spirituele metaal waarvan u bent gemaakt gelouterd. Ze zijn voordelen van onschatbare waarde. Onthoud dat iedereen die succes heeft, een slechte start heeft gehad en heel wat taaie problemen heeft moeten overwinnen voordat hij 'er was'. Het keerpunt in het leven van succesvolle mensen komt gewoonlijk tijdens een crisis waarin ze hun 'andere ik' leren kennen. John Bunyan schreef zijn boek 'The Pilgrims Progress', dat een hoogtepunt in de Engelse literatuur is, nadat hij in de gevangenis was geworpen en zwaar was gestraft vanwege zijn godsdienstige opvattingen. De schrijver 0.Henry ontdekte het talent dat in zijn brein sluimerde, nadat hij met grote tegenslag te kampen had gehad en in een gevangenis was beland. Door zijn tegenslag was hij noodgedwongen vertrouwd geraakt met zijn 'andere ik' en moest hij zijn verbeelding wel gaan gebruiken. Hij ontdekte toen dat hij een groot schrijver was in plaats van een ellendige misdadiger en een verschoppeling. Vreemd en divers zijn de wegen van het leven en nog vreemder zijn de wegen van de Oneindige Intelligentie, waardoor sommige mensen soms gedwongen zijn allerlei straffen te ondergaan voordat ze hun eigen brein ontdekken en hun eigen capaciteit om bruikbare ideeën via verbeelding te scheppen. Edison, de uitvinder en wetenschapper, was een 'zwervende' telegrafist, hij mislukte ontelbare keren voordat hij tenslotte het genie dat in zijn brein sliep, ontdekte. Charles Dickens begon met het plakken van etiketten op schoensmeerdoosjes. De tragedie van zijn eerste liefde raakte hem tot op de bodem van zijn ziel en veranderde hem in één van de waarlijk grote schrijvers ter wereld. Zijn tragedie bracht hem ertoe David Copperfield te schrijven en vervolgens een hele reeks andere boeken die de wereld verrijkten. Teleurstelling over liefdesaffaires heeft gewoonlijk het effect dat het mannen naar de drank drijft en vrouwen naar hun ondergang. Dat komt doordat de meeste mensen nooit de kunst leren om hun sterkste emoties om te zetten in constructieve dromen. Helen Keller werd kort na haar geboorte doofstom en blind. Ondanks haar grootste tegenslag heeft ze haar naam onuitwisbaar toegevoegd aan de lijst grote mensen in de wereldgeschiedenis. Haar hele leven is het bewijs geweest dat niemand ooit mislukt tenzij hij zijn mislukking zelf als realiteit accepteert. Robert Burns was een ongeletterde plattelandsjongen, geteisterd door armoede en was voorbestemd om dronken in de goot te belanden. De wereld is er door zijn leven op vooruit gegaan, want hij goot mooie gedachten in poëtische vormen. Hij plukte een doorn en plantte een roos ervoor in de plaats. Booker T. Washington werd in slavernij geboren. Omdat hij tolerant was en altijd een open geest had en een dromer was, liet hij zijn afdruk ten goede na op een heel ras. Beethoven was doof, Milton was blind, maar hun namen zullen blijven voortleven, want zij droomden en vertaalden hun dromen in iets waardevols. Voor u naar het volgende hoofdstuk gaat, steek het vuur van hoop, vertrouwen, moed en tolerantie opnieuw in uw geest aan. Als u deze geestesinstellingen hebt, en de beschreven principes kent, zal al het overige tot u komen, wanneer u er klaar voor bent. Laat Emerson de gedachte in deze woorden vatten: “Elk gezegde, elk boek, elk woord dat u toebehoort voor hulp en troost zal zeker bij u komen via open of kronkelende wegen. Elke vriend waar niet uw fantastische wil, maar de grootse en tedere ziel in u naar snakt, zal u in zijn armen sluiten.” Er is een verschil tussen iets wensen en gereed zijn om het te ontvangen. Niemand is klaar om iets te ontvangen tenzij hij gelooft dat hij het kan krijgen. De mentale houding moet geloof zijn; hopen of wensen is niet voldoende. Een open geest is van essentieel belang voor geloof. Afgesloten geesten zijn niet inspirerend voor vertrouwen, geloof en moed. Denk eraan dat het streven naar een hoog doel en het verlangen naar overvloed en welvaart niet meer kracht vergen dan het accepteren van armoede en ellende. Een groot dichter heeft deze universele waarheid voortreffelijk als volgt weergegeven: 'Ik onderhandelde met het Leven om een stuiver. En het Leven wilde niet meer betalen. Hoe ik ook elke avond bedelde Als ik mijn schamele voorraad telde. Want het Leven is gewoon een werkgever, Het geeft je waar je hem om vraagt, Maar als je een loon hebt afgesproken, Nou ja, dan moet je het ermee doen. Ik werkte voor een hongerloontje, Alleen om, verbijsterd, te leren Dat ik elk loon waar ik om had gevraagd, Makkelijk van het Leven had kunnen krijgen.' VERLANGEN IS MOEDER NATUUR TE SLIM AF Als passend hoogtepunt van dit hoofdstuk wil ik u kennis laten maken met één van de meest bijzondere mensen die ik ooit heb ontmoet. Een paar minuten na zijn geboorte zag ik hem voor het eerst. Hij kwam ter wereld zonder oren en de dokter zei desgevraagd, dat het kind waarschijnlijk doofstom zou blijven. Ik was het niet eens met de mening van de dokter. Dat recht had ik, want ik was de vader van het kind. Ik kwam tot een eigen conclusie, maar uitte die stilletjes, diep in mijn hart. Ik besloot dat mijn zoon zou gaan horen en praten. De Natuur kon me een kind zonder oren zenden, maar de Natuur kon me niet ertoe bewegen om het als een echte aandoening te aanvaarden. Ik wist dat mijn zoon zou horen en spreken. Hoe? Ik was ervan overtuigd dat er een manier was om dat te bereiken, en dat ik die manier zou vinden. Ik dacht aan de woorden van de onsterfelijke Emerson: 'De hele gang van zaken is erop gericht ons tot geloof te brengen. We hoeven alleen te gehoorzamen. Voor elk van ons is er leiding en door goed te luisteren zullen we het juiste woord horen.' Het juiste woord? Verlangen! Boven alles verlangde ik dat mijn zoon niet doofstom zou zijn. Ik liet dat verlangen geen seconde los. Vele jaren eerder had ik geschreven: “Onze enige beperkingen zijn die die we in onze eigen geest toelaten.” Voor het eerst vroeg ik me af of die uitspraak waar was. Daar op het bed voor me was een nieuw geboren kind, zonder de natuurlijke voorzieningen om te kunnen horen. Zelfs al kon hij horen en spreken, hij was duidelijk mismaakt voor het leven. Dit was beslist geen beperking die het kind in zijn eigen geest had toegelaten. Wat kon ik eraan doen? Op de één of andere manier zou ik een manier vinden om in de geest van dat kind mijn eigen brandende verlangen over te brengen naar het horen van geluiden zonder tussenkomst van oren. Zodra het kind oud genoeg was om mee te werken, zou ik hem zodanig van dat verlangen vervullen dat de natuur het op haar eigen manier tot een realiteit zou maken. Al die gedachten had ik in mijn hoofd, maar ik praatte er met niemand over. Elke dag herhaalde ik mijn gelofte dat ik niet zou accepteren dat mijn zoon doofstom zou zijn. Toen hij ouder werd en de dingen om zich heen begon op te merken, zagen we dat hij wel iets kon horen. Op de leeftijd dat kinderen gewoonlijk beginnen te praten, deed hij geen pogingen om iets te zeggen. Uit zijn gedrag konden we echter opmaken dat hij bepaalde geluiden enigszins kon horen. Dat was genoeg voor mij! Ik was ervan overtuigd dat als hij kon horen, hoe weinig ook, hij dat vermogen kon ontwikkelen. Toen gebeurde er iets wat me hoop gaf. Het kwam uit een volkomen onverwachte hoek. We kochten een grammofoon. Toen het kind voor het eerst muziek hoorde, raakte hij in extase en eigende zich het apparaat onmiddellijk toe. Hij ontwikkelde spoedig een voorkeur voor bepaalde platen, waaronder 'It's a long way to Tipperary'. Op een keer draaide hij de plaat telkens opnieuw; bijna twee uur lang. Daarbij stond hij voor de grammofoon en drukte zijn tanden tegen de rand van het apparaat. Pas jaren later begrepen we wat die zelfbedachte gewoonte betekende, want we wisten toen nog niets van geluidsoverdracht via het beenderstelsel. Kort daarna ontdekte ik dat hij me heel goed kon horen als ik met mijn lippen tegen zijn rotsbeen praatte, aan de rand van zijn schedel. Deze ontdekkingen verschaften me de noodzakelijke middelen om mijn brandend verlangen om mijn zoon te helpen horen en spreken te verwezenlijken. Hij begon te proberen bepaalde woorden te zeggen. Het zag er niet bemoedigend uit, maar verlangen gesteund door geloof kent het woord 'onmogelijk' niet. Nu ik had vastgesteld dat hij het geluid van mijn stem duidelijk kon horen, begon ik meteen het verlangen om te horen en te praten naar zijn geest over te brengen. Ik ontdekte al gauw dat hij het leuk vond om verhalen voor het slapengaan te horen. Dus begon ik verhalen te verzinnen die zelfvertrouwen, verbeelding en een hevig verlangen om te horen en naar een normaal leven in hem ontwikkelden. Er was één verhaal bij waaraan ik telkens een nieuwe dramatische tint gaf. Het was ontworpen om in zijn geest de gedachte in te prenten dat zijn aandoening geen handicap was, maar juist een waardevolle eigenschap. Alle filosofieën waarover ik had gelezen, wezen erop dat elke tegenslag het zaad van een gelijkwaardig voordeel in zich bevat. Maar ik moet bekennen dat ik geen idee had hoe deze aandoening ooit een voordeel kon worden. Ik bleef er echter mee doorgaan die filosofie in verhaaltjes voor het slapen gaan te verweven, hopend dat er ooit een tijd zou komen dat hij een plan kon vinden om zijn handicap te benutten. De logica vertelde me dat er geen passende compensatie was voor het gebrek aan oren en een natuurlijk gehoororgaan. Verlangen gesteund door geloof, duwde de logica terzijde en inspireerde me om door te gaan. Achteraf kan ik zien dat zijn geloof in mij verbazingwekkende resultaten tot gevolg had. Alles wat ik zei, nam hij van me aan. Ik gaf hem het idee dat hij een voordeel boven zijn oudere broer had, en dat dat voordeel op verschillende manieren tot uiting zou komen. De leraren op school, bijvoorbeeld, zouden zien dat hij geen oren had en hem daarom speciale aandacht geven. Hij zou bijzonder vriendelijk worden behandeld. Dat deden ze altijd. Daar zorgde zijn moeder voor, door de leraren te bezoeken en met ze af te spreken dat ze hem extra aandacht zouden geven. Ik gaf hem ook het idee dat als hij oud genoeg zou zijn om kranten te verkopen (zijn oudere broer was al krantenverkoper geworden), hij een streepje op zijn broer voor zou hebben. De mensen zouden hem extra geld geven omdat ze konden zien dat hij een pientere, ijverige jongen was, ook al had hij geen oren. We merkten geleidelijk dat zijn gehoor verbeterde. Bovendien was hij totaal niet verlegen, ondanks zijn aandoening. Toen hij een jaar of zeven was, bleek onze methode haar eerste vruchten af te werpen. Een paar maanden lang vroeg hij toestemming om kranten te gaan verkopen, maar zijn moeder vond dat nog niet goed. Ze was bang dat hij door zijn doofheid niet veilig zou zijn in zijn eentje op straat. Uiteindelijk nam hij zelf het initiatief. Op een middag, toen hij alleen thuis was met de bedienden, klom hij door het keukenraam naar buiten en trok erop uit. Hij leende zes cent van de schoenmaker in de buurt, kocht daar kranten voor, verkocht die, kocht weer nieuwe en ging op die manier door tot laat in de avond. Hij betaalde de zes cent terug aan de schoenmaker en bleek toen tweeënveertig cent verdiend te hebben. Toen we die avond thuiskwamen, troffen we hem slapend in bed aan, met het geld stevig in zijn hand geklemd. Zijn moeder maakte zijn hand open, haalde de munten eruit en huilde. Stel je voor! Ik vond het ongepast dat ze huilde om de eerste overwinning van haar zoon. Mijn reactie was precies tegenovergesteld. Ik lachte hartelijk, want ik begreep dat mijn inspanning om hem in zichzelf te laten geloven niet tevergeefs was geweest. Zijn moeder zag in zijn eerste zakelijke onderneming, hem als een doof jongetje dat alleen de straat op was gegaan en zijn leven had geriskeerd om geld te verdienen. Ik zag een dappere, ambitieuze kleine zakenman vol zelfvertrouwen, wiens aandeel in zichzelf honderd procent was gestegen, omdat hij op eigen initiatief in zaken was gegaan en had gewonnen. Het voorval deed me plezier, want hij bleek nu vindingrijkheid te bezitten waar hij heel zijn leven iets aan zou hebben. Latere gebeurtenissen in zijn leven bewezen dat dit waar was. Wanneer zijn broer iets wilde, ging hij op de grond liggen, spartelde met zijn benen en huilde erom – en kreeg het. Wanneer het 'dove jongetje' iets wilde, maakte hij een plan om het geld te verdienen en kocht het dan zelf. Hij gaat nog steeds op die manier te werk! Mijn zoon heeft me werkelijk geleerd dat handicaps veranderd kunnen worden in opstapjes via welke iemand naar een waardig doel kan klimmen, tenzij men ze als hinderpalen beschouwt en als excuses gebruikt. Het dove jongetje doorliep de lagere school, de middelbare school en de universiteit, hoewel hij zijn leraren alleen kon horen als ze van dichtbij hard tegen hem schreeuwden. Hij ging niet naar een school voor doven. We vonden het niet goed dat hij gebarentaal zou leren. We stonden erop dat hij een normaal leven zou leiden en met normale kinderen zou omgaan. We bleven bij ons besluit, hoewel dat heel wat verhitte discussies met de schoolleiding kostte. Toen hij op de middelbare school zat, probeerde hij een elektrisch hoorapparaat uit, maar daar had hij niets aan. We dachten dat dat kwam doordat er geen spoor van enig natuurlijk gehoorstelsel was. Dit was ontdekt door een arts die hem opereerde toen hij zes was. Tijdens zijn laatste week op de universiteit (achttien jaar na de operatie) gebeurde er iets wat het belangrijkste keerpunt in zijn leven zou blijken. Het leek op louter toeval toen hij een ander elektrisch hoorapparaat kreeg om te proberen. Hij had weinig trek om te zien of het werkte, vanwege zijn teleurstellende ervaring met het andere apparaat. Tenslotte pakte hij het apparaat op en zette het min of meer achteloos op zijn hoofd. Hij schakelde de batterij in. Als bij toverslag was zijn levenslange verlangen om gewoon te kunnen horen werkelijkheid geworden! Voor het eerst in zijn leven hoorde hij praktisch even goed als ieder ander. GOD BEWERKT ZIJN WONDEREN LANGS MYSTERIEUZE WEGEN. Hij stroomde over van vreugde om de verandering die zijn hoorapparaat hem had bezorgd. Hij rende naar de telefoon, belde zijn moeder op en hoorde haar stem perfect. De volgende dag hoorde hij de stemmen van de professoren, voor het eerst in zijn leven! Voor het eerst kon hij gewoon met andere mensen praten zonder dat ze tegen hem hoefden te schreeuwen. Hij hoorde de radio. Hij hoorde de film. Hij was echt in een andere wereld terechtgekomen. We hadden geweigerd de vergissing van de natuur te aanvaarden en door ons verlangen vol te houden, hadden we de natuur ertoe bewogen om die vergissing te corrigeren, via de enige praktische middelen die er waren. Het verlangen begon winst op te leveren, maar de overwinning was nog niet compleet. Hij moest nog steeds een manier vinden om zijn handicap om te zetten in een gelijkwaardig voordeel. Hij kon nog maar nauwelijks de betekenis van wat hem was overkomen bevatten. Maar in een roes van vreugde over de pas ontdekte wereld van geluid schreef hij een brief aan de fabrikant van het hoorapparaat. Hij gaf daarin een enthousiaste beschrijving van zijn ervaring. Iets in zijn brief, misschien tussen de regels, maakte dat de firma hem uitnodigde om naar New York te komen. Toen hij aankwam, kreeg hij een rondleiding door de fabriek. Terwijl hij de hoofdingenieur over de verandering in zijn leven vertelde, kreeg hij een ingeving, een idee, een inspiratie -of hoe je het ook moet noemen. Die ingeving veranderde zijn aandoening in een voordeel, dat hem geld opleverde en aan duizenden mensen nu en in de toekomst geluk zou brengen. De ingeving kwam hierop neer. Hij bedacht dat hij de miljoenen doven die zonder hoorapparaat door het leven gaan, zou kunnen helpen als hij hun het verhaal van de verandering in zijn eigen leven kon vertellen. Hij besloot op dat moment om de rest van zijn leven te besteden om de hardhorenden te dienen. Een volle maand lang verrichtte hij intensief onderzoek. Hij analyseerde het hele marketingsysteem van de fabrikant van hoorapparaten en creëerde manieren en middelen om met doven over de hele wereld te communiceren. Hij wilde hen laten delen in zijn pas ontdekte, veranderde wereld. Toen hij dat had gedaan, schreef hij een tweejarenplan, dat gebaseerd was op zijn bevindingen. Hij presenteerde het plan aan de onderneming en kreeg meteen een baan om het uit te voeren. Toen hij aan de slag ging, kon hij nog niet vermoeden dat hij voorbestemd was om hoop en verlichting te brengen aan duizenden dove mensen, die zonder zijn hulp voorgoed doof zouden zijn gebleven. Kort nadat hij er begon te werken, nodigde hij me uit om een les bij te wonen van zijn werkgever, waarin doofstommen geleerd werd te horen en te spreken. Ik had nog nooit gehoord van zo'n vorm van onderwijs, dus bezocht ik de les, sceptisch, maar hopend dat mijn tijd niet helemaal verspild zou zijn. Hier zag ik een demonstratie die mij een zeer uitvergrootte versie liet zien van wat ik had gedaan om in de geest van mijn zoon het verlangen naar normaal horen te wekken en levend te houden. Ik zag hoe doofstommen leerden horen en spreken door toepassing van hetzelfde principe dat ik meer dan twintig jaar geleden had gebruikt om mijn zoon te redden van doofstomheid. Zo waren mijn zoon, Blair, en ik voorbestemd door een vreemde speling van het lot, om doofstomheid te corrigeren voor diegenen die nog geboren moesten worden, want we zijn de enige levende mensen, voor zover ik weet, die het feit hebben vastgesteld dat doofstomheid zodanig hersteld kan worden, dat degenen met deze aandoening normaal kunnen leven. Het is voor eentje gedaan; het zal voor anderen gedaan worden. Ik twijfel er geen moment aan dat Blair zijn hele leven doofstom was gebleven als zijn moeder en ik zijn geest niet op de beschreven manier hadden gevormd. De dokter die bij zijn geboorte aanwezig was vertelde ons dat het kind misschien nooit zou horen of spreken. Nu onderzocht een bekende specialist Blair grondig. Hij was stomverbaasd toen hij hoorde hoe goed mijn zoon nu hoort en spreekt en zei dat zijn onderzoek uitwees dat de jongeman theoretisch niet in staat zou moeten zijn om te horen. Maar hij hoort wel, ondanks de röntgenfoto's die aantonen dat er geen opening in de schedel is, van waar zijn oren zouden moeten zijn, naar zijn hersenen. Toen ik in zijn geest het verlangen plantte om te horen en te praten en een normaal leven te leiden, werd een vreemde invloed uitgeoefend die de natuur tot bruggebouwer maakte. De kloof van stilte tussen zijn hersenen en de buitenwereld werd overbrugd, door een middel dat de beste medische specialisten niet hebben kunnen verklaren. Het zou heiligschennis zijn voor mij om er zelfs naar te gissen hoe de natuur dit wonder verrichtte. Het zou onvergeeflijk zijn als ik de wereld niet vertelde over mijn nederig aandeel in deze vreemde ervaring. Het is mijn plicht en een voorrecht om te zeggen dat ik met op goede gronden geloof dat niets onmogelijk is voor iemand die verlangt en daarbij onophoudelijk gelooft. Een brandend verlangen weet zichzelf langs kronkelige wegen om te zetten in werkelijkheid. Blair verlangde ernaar gewoon te kunnen horen; nu kon hij dat! Hij werd geboren met een handicap waarmee iemand met een minder vastomlijnd verlangen misschien langs de straat was gaan venten met een handvol balpennen en een schaaltje. Toen hij nog een kind was, vertelde ik hem leugentjes om bestwil. Ik liet hem geloven dat zijn handicap een groot voordeel zou worden, waarmee hij geld kon verdienen. Dat leugentje heeft zichzelf gerechtvaardigd. Echt, alles is met geloof en brandend verlangen te verwezenlijken, of het nu iets goeds of iets slechts is. Iedereen beschikt over die kwaliteiten. In mijn hele ervaring met de problemen van mannen en vrouwen heb ik nooit een geval meegemaakt dat de macht van VERLANGEN duidelijker demonstreert. Auteurs maken soms de fout om te schrijven over onderwerpen waarvan ze slechts oppervlakkig wat afweten. Het is mijn geluk geweest dat ik het voorrecht had om de MACHT VAN VERLANGEN te testen via de aandoening van mijn eigen zoon. Misschien was het de voorzienigheid die de ervaring verschafte, want het is zeker dat niemand beter voorbereid is dan hij om als een voorbeeld te dienen van wat er gebeurt als men verlangen test. Als Moeder natuur buigt voor de wil van verlangen, zou het dan logisch zijn dat mensen een brandend verlangen kunnen verslaan? Vreemd en ondoorgrondelijk is de macht van de menselijke geest. We begrijpen de methode niet, waarbij het elke omstandigheid, elk individu, elk fysiek ding binnen zijn bereik gebruikt als middel om verlangen in het fysieke evenbeeld ervan te veranderen. Misschien zal de wetenschap dit geheim nog onthullen. Ik prentte in de geest van mijn zoon het verlangen om te horen en te spreken zoals elk normaal mens hoort en spreekt. Dat verlangen is nu vervuld. Ik prentte in zijn geest het verlangen om zijn grootste handicap om te zetten in zijn grootste voordeel. Dat verlangen is vervuld. Het is niet moeilijk om te beschrijven hoe dit verbazingwekkende resultaat was bereikt. Het bestond uit drie vastomlijnde feiten: ten eerste mengde ik geloof met het verlangen naar normaal horen, dat ik doorgaf aan mijn zoon. Ten tweede deelde ik hem mijn verlangen mee op elke mogelijke manier, en hield dat gedurende jaren vol. Ten derde GELOOFDE HIJ ME! Terwijl dit hoofdstuk werd voltooid, kwam het bericht over de dood van mevrouw Schuman-Heink. Een korte alinea in een nieuwsbericht onthult de sleutel tot het verbazingwekkende succes dat deze bijzondere vrouw als zangeres had. Ik citeer de alinea omdat de sleutel niets anders is dan verlangen. Aan het begin van haar carriere ging Madame Schumann-Heink op audiëntie bij de dirigent van de Weense Hofopera. Maar hij liet haar niet eens zingen. Hij wierp een blik op het slungelige, armoedig geklede meisje en riep onvriendelijk uit: 'Met zo'n gezicht en zonder enige uitstraling denk jij succes te hebben bij de opera? Mijn lieve kind, geef dat idee toch op. Koop een naaimachine en ga aan het werk. Jij zult nooit zangeres worden.' Nooit is een lange tijd! De dirigent van de Weense Hofopera had veel verstand van zangtechniek. Maar hij wist weinig van de macht van verlangen als dat de afmetingen van een obsessie krijgt. Als hij meer van die kracht had geweten, zou hij zich niet hebben vergist en niet een talent hebben veroordeeld zonder het een kans te geven. Een paar jaar geleden werd één van mijn medewerkers ziek. Hij werd in het ziekenhuis opgenomen voor een operatie. Vlak voordat hij naar de operatiekamer werd gereden, keek ik naar hem en vroeg me af hoe iemand die er zo dun en uitgeteerd uitzag als hij, zo'n grote operatie kon doorstaan. De dokter waarschuwde me dat er maar weinig kans was dat ik hem ooit nog levend zou zien. Maar dat was de mening van de dokter. Het was niet de mening van de patiënt. Vlak voordat ze hem kwamen halen, fluisterde hij zwakjes: 'Maak je geen zorgen, baas, over een paar dagen ben ik hier weg.' De verpleegster keek vol medelijden naar me. Maar de patiënt redde het. Toen het allemaal voorbij was, zei zijn arts: 'alleen zijn eigen verlangen om te leven heeft hem gered. Hij had het nooit gehaald als hij de mogelijkheid om te sterven niet had afgewezen.' Ik geloof in de kracht van verlangen, gesteund door geloof. Ik heb gezien hoe die kracht mensen laat opklimmen van ondergeschikte posities naar macht en welvaart; ik heb gezien hoe het de graven van zijn slachtoffers heeft beroofd; ik heb gezien hoe het mensen die op wel honderd verschillende manieren hadden gefaald, er weer bovenop heeft geholpen; ik heb gezien hoe het mijn eigen zoon een normaal, gelukkig en succesvol leven heeft gegeven, hoewel de natuur hem zonder oren ter wereld had laten komen. Hoe kun je de kracht van verlangen aanspreken en gebruiken? Die vraag is in dit en de volgende hoofdstukken van dit boek beantwoord. Deze boodschap gaat uit in de wereld aan het eind van de langste en meest desastreuze depressie die Amerika ooit heeft gekend (in 1937). Het is een redelijke vooronderstelling dat de boodschap velen zal bereiken die door deze depressie zijn gewond, degenen die hun fortuinen hebben verloren, die hun positie zijn kwijtgeraakt, en velen die nieuwe plannen voor een terugkeer moeten bedenken. Aan al deze mensen zou ik de gedachte willen overbrengen dat elke prestatie, ongeacht de aard ervan, of het doel ervan, moet beginnen met een intens, brandend verlangen naar een bepaald iets. Door een of andere vreemde en krachtige wetmatigheid van 'mentale chemie', waarvan de werking onbekend is, wikkelt de natuur in elk sterk verlangen een geheimzinnig element dat woorden als 'kan niet' niet erkent en geen mislukking accepteert. |