MABEL COLLINS
LICHT OP HET PAD
|
LICHT OP HET PAD DEEL I DEEL II KARMA AANTEKENINGEN DEEL I Deze regels zijn geschreven voor alle discipelen: luister naar ze.
Respecteer het leven zoals diegenen doen die het verlangen. Wees gelukkig net degenen die voor geluk leven. Zoek de bron van kwaad in het hart en ruk het uit. Het leeft vruchtbaar zowel in het hart van de toegewijde discipel als in het hart van de mens met verlangen. Alleen de sterken kunnen het uitroeien. De zwakken moeten wachten tot het gegroeid is, vrucht heeft gedragen en vergaan is. En het is een plant die eeuwenlang leeft en groeit. Het bloeit wanneer de mens ontelbare levens heeft verzameld. Hij die het pad van macht wil gaan moet dit ding uit zijn hart rukken. En dan zal het hart bloeden en het hele leven van de mens zal volledig opgelost lijken. Dit lijden moet verdragen worden. Het kan komen tijdens de eerste stap op de gevaarlijke ladder die naar het pad van leven leidt; misschien komt het pas tijdens de laatste. Maar denk eraan, discipel, dat het verdragen moet worden en richt de energieën van je ziel op de taak. Leef noch in het heden noch in de toekomst, maar in het eeuwige. Dit reusachtige onkruid kan daar niet bloeien. Deze smet op het bestaan wordt weggeveegd louter door de atmosfeer van eeuwig denken. 5. Roei elk gevoel van afgescheidenheid uit. 6. Roei elk verlangen naar prikkels uit. 7. Roei de honger naar groei uit. 8. Maar blijf alleen en afgezonderd, want niets dat belichaamd is, niets dat zich bewust is van afscheiding, niets dat zich buiten het eeuwige bevindt, kan je helpen. Leer van de zintuigen en observeer ze, want alleen zo kun je beginnen aan de wetenschap van zelfkennis en je voet op de eerste trede van de ladder plaatsen. Groei zoals de bloem groeit, onbewust, maar gretig verlangend om zijn ziel voor de lucht te openen. Zo moet ook jij voortgaan om je ziel voor het eeuwige te openen. Maar het moet het eeuwige zijn dat je kracht en schoonheid tevoorschijn brengt, niet verlangen naar groei. Want in het ene geval ontwikkel je je in de luxe van zuiverheid, in het andere word je verhard door de krachtige passie voor persoonlijk aanzien.
Alle stappen zijn noodzakelijk om de ladder te vormen. De ondeugden van mensen worden treden van de ladder, één voor één, terwijl ze worden overwonnen. De deugden van de mens zijn inderdaad noodzakelijk – ze mogen niet ontbreken. Hoewel ze echter een juiste sfeer en een gelukkige toekomst scheppen, zijn ze nutteloos als ze alleen staan. De hele natuur van de mens moet met wijsheid gebruikt worden door degene die de weg wenst te bewandelen. Elk mens is voor zichzelf absoluut de weg, de waarheid en het leven. Maar dat is hij alleen wanneer hij zijn hele individualiteit stevig vastgrijpt en door de kracht van zijn ontwaakte spirituele wil, deze individualiteit niet als zichzelf ziet, maar als dat ding dat hij met pijn voor zijn eigen gebruik heeft gemaakt, en door middel waarvan hij van plan is, terwijl zijn groei langzaam zijn intelligentie ontwikkelt, te reiken naar het leven voorbij individualiteit. Wanneer hij weet dat zijn wonderbaarlijk ingewikkelde afgescheiden leven hiervoor bestaat, dan en alleen dan is hij op weg. Zoek het door in de mysterieuze en glorieuze diepten van je eigen innerlijke wezen te duiken. Zoek het door elke ervaring te toetsen, door de zintuigen te gebruiken teneinde de groei en betekenis van individualiteit te begrijpen en de schoonheid en duisternis van de andere goddelijke deeltjes die zij aan zij met jou worstelen en de soort vormen waartoe je behoort. Zoek het door de wetten van het leven te bestuderen, de wetten van de natuur, de wetten van het bovennatuurlijke. En zoek het door de ziel tot het uiterste de verduisterde ster die binnen groeit, te laten gehoorzamen. Terwijl je toekijkt en aanbidt, zal het licht ervan sterker worden. Dan kun je weten dat je het begin van de weg hebt gevonden. En als je het eind hebt gevonden zal het licht ervan opeens het oneindige licht worden. 21. De bloem zal pas bloeien in de stilte na de storm. Zoek het niet eerder. Het zal groeien, het zal oprijzen, het zal takken maken en bladeren en knoppen vormen, terwijl de storm voortraast, terwijl het gevecht voortduurt. Maar pas als de hele persoonlijkheid van de mens opgelost en gesmolten is – pas als het door het goddelijk fragment dat het heeft gemaakt louter gehouden wordt als een onderwerp voor ernstig onderzoek en leren – pas als de hele natuur zich heeft overgegeven en onderworpen is aan het hoger zelf, kan de bloem opengaan. Dan zal er een kalmte komen zoals er in een tropisch land na de hevige regenval komt, wanneer de natuur zo snel werkt dat men haar in actie kan zien. Zo'n kalmte zal tot de gekwelde geest komen. En in de diepe stilte zal het mysterieuze gebeuren dat bewijst dat de weg is gevonden. Noem het hoe je wil, het is een stem die spreekt waar er niemand is die kan spreken – het is een boodschapper die komt, een boodschapper zonder vorm of substantie. Het is de bloem van de ziel die is geopend. Het kan niet door welke uitdrukking dan ook beschreven worden. Maar het kan nagevoeld worden, gezocht, verlangd, zelfs temidden van het razen van de storm. De stilte kan een moment in de tijd duren of duizend jaar. Maar het zal eindigen. Toch zul je kracht ervan met je meedragen. Telkens weer moet de strijd gestreden en het gevecht gewonnen worden. De Natuur kan alleen een korte pauze stil zijn. Deze bovenstaande regels zijn de eerste regels die geschreven zijn op de muren van de Hal van het leren. Zij die vragen zullen hebben. Zij die verlangen te lezen zullen lezen. Zij de verlangen te leren, zullen leren. VREDE ZIJ MET U. DEEL II Uit de stilte die vrede is, zal een resonerende stem oprijzen. En deze stem zal zeggen; 'het is niet goed. Je hebt geoogst, nu moet je zaaien.' En omdat je weet dat deze stem de stilte zelf is, zul je gehoorzamen. Jij die nu een discipel bent, in staat om te staan, om te horen, om te zien, om te spreken, die verlangen overwonnen heeft en zelfkennis verworven, die je ziel in bloei heeft gezien en het heeft erkend, en de stem van de stilte heeft gehoord, ga naar de Hal van het leren en lees wat er daar voor jou staat geschreven.
Zoek hem, anders zou je in de haast en koorts van het gevecht aan hem voorbij kunnen gaan. En hij zal je niet kennen, tenzij jij hem kent. Als je roep zijn luisterend oor bereikt, dan zal hij in je vechten en de knagende leegte binnen vullen. En als dit zo is, kun je koel en onvermoeid door het gevecht heen gaan, opzij staand en hem voor jou laten strijden. Dan zal het onmogelijk voor je zijn om een klap uit te delen die niet raak is. Maar als je hem niet zoekt, als je aan hem voorbij gaat, dan heb je geen enkele bescherming. Je denken zal op hol slaan, je hart onzeker worden, en in het stof van het strijdperk zullen je ogen en je zintuigen je in de steek laten en je zult je vrienden niet van je vijanden kunnen onderscheiden. Hij is jezelf, toch ben jij slechts eindig en kunt fouten maken. Hij is eeuwig en is zeker. Hij is eeuwige waarheid. Wanneer hij eenmaal in je is gekomen en je strijder is geworden, zal hij je nooit helemaal verlaten en op de dag van de grote vrede zal hij één met je worden. 5. Luister naar het lied van het leven. 6. Sla de melodie die je hoort op in je geheugen. 7. Leer de les van harmonie ervan. 8. Je kunt nu rechtop staan, stevig als een rots temidden van het gewoel, gehoorzamend aan de strijder die jezelf en je koning is. Onbezorgd in het gevecht, behalve om te doen wat hij vraagt, niet langer bezorgd om de uitkomst van de strijd, want slechts één ding is van belang, dat de strijder zal winnen en je weet dat hij niet kan verliezen – zo sta je dus, koel en ontwaakt, en gebruikt het gehoor dat je door pijn en door de vernietiging van pijn hebt verworven. Alleen fragmenten van het grote lied komen tot je oren terwijl je nog slechts een mens bent. Maar als je ernaar luistert, het gelovig herinnert, zoadat niemand die jou heeft bereikt verloren gaat, en tracht de betekenis van het mysterie dat je omringt ervan te leren. Te zijner tijd zul je geen leraar nodig hebben. Want zoals het individu een stem heeft, zo ook datgene waarin het individu bestaat. Het leven zelf spreekt en is nooit stil. En de uiting ervan is geen klaagzang, zoals jullie die doof zijn, misschien veronderstellen. Het is een lied. Leer ervan dat je deel van de harmonie bent, leer ervan om de wetten van de harmonie te gehoorzamen. 9. Beschouw al het leven dat je omringt oprecht. 10. Leer om op intelligente wijze te kijken in de harten van mensen. 11. Bekijk je eigen hart ernstig. 12. Want door je eigen hart komt het ene licht dat het leven kan verlichten en het helder kan maken voor je ogen. Onderzoek de harten van mensen, zodat je kunt weten wat die wereld is waarin je leeft en waarvan je deel uit wenst te maken. Bekijk het voortdurend veranderend en bewegend leven dat je omringt, want het is gevormd door de harten van mensen. En naarmate je hun samenstelling leert begrijpen zul je steeds meer in staat zijn het grotere woord van het leven te lezen. 13. Spraak komt alleen met kennis. Verwerf kennis en je zult kunnen spreken. 14. Nadat je het gebruik van de innerlijke zintuigen hebt verkregen, en de verlangens van de uiterlijke zintuigen en de verlangens van de individuele ziel hebt overwonnen en kennis hebt verkregen, bereid je dan nu voor, disciple, om in werkelijkheid de weg te betreden. Het pad is gevonden; maak jezelf gereed om het te bewandelen. 15. Informeer bij de aarde, de lucht en het water naar de geheimen die ze voor je verbergen. De ontwikkeling van je innerlijke zintuigen zal je in staat stellen dit te doen. 16. Vraag de heiligen van de aarde naar de geheimen die ze voor je verbergen. Het overwinnen van de verlangens van de uiterlijke zintuigen zal je het recht geven dit te doen. 17. Vraag de innerlijke, de ene, naar het laatste geheim dat het door de eeuwen heen voor je heeft verborgen. De grote en moeilijke overwinning, het overwinnen van de verlangens van de individuele ziel, is een werk van eeuwen. Verwacht dus niet om de beloning ervan te verkrijgen totdat eeuwen van ervaring zijn verkregen. Wanneer de tijd is bereikt om deze zeventiende regel te leren, staat de mens op het punt meer dan mens te worden. 18. De kennis die je nu toebehoort is alleen maar van jou omdat je ziel één is geworden met alle zuivere zielen en met de allerinnerlijkste. Het is een vertrouwen dat de Allerhoogste in je stelt. Als je het verraadt, je kennis misbruikt, of het verwaarloost, is het zelfs nu mogelijk voor je om te vallen van de hoogte die je hebt verworven. De groten vallen zelfs van de drempel, niet in staat om het gewicht van de verantwoordelijkheid te dragen, niet in staat om door te gaan. Kijk daarom altijd met ontzag vooruit en beef voor dit moment, en wees voorbereid op de strijd. 19. Het staat geschreven dat voor degene die op de drempel van het goddelijke staat er geen wet kan worden geformuleerd, geen gids bestaat. Om de discipel echter te verlichten, kan de uiteindelijke worsteling als volgt worden uitgedrukt: Hou je stevig vast aan datgene wat geen substantie of bestaan heeft. 20. Luister alleen naar de stem die geluidloos is. 21. Kijk alleen naar dat wat zowel voor de innerlijke als voor de uiterlijke zintuigen onzichtbaar is. VREDE ZIJ MET JOU. KARMA Overweeg eens dat het individuele bestaan net als een touw is dat zich uitstrekt van het oneindige naar het oneindige en geen begin noch einde heeft, noch gebroken kan worden. Dit touw is gevormd uit ontelbare dunne draden, die, dicht bij elkaar gelegen, de dikte ervan vormen. Deze draden zijn kleurloos, met volmaakte kwaliteiten voor wat betreft rechtheid, kracht en balans. Dit touw gaat door alle plaatsen heen en daardoor komt het vreemde ongelukken tegen. Heel vaak is een draad gevangen en wordt vastgehecht, of misschien zelfs met geweld weggetrokken van de effen weg. Gedurende lange tijd is het dan in wanorde en verstoort de orde van het geheel. Soms is er eentje besmeurd met vuil of kleur en de vlek gaat voorbij het punt van aanraking. Het laat ook andere draden verkleuren. En denk eraan dat de draden levend zijn – net zoals elektrische draden net als trillende zenuwen zijn. Hoe ver wordt dan de vlek verspreid! Maar uiteindelijk gaan de lange draden, de levende draden die in hun ononderbroken continuïteit het individu vormen, over van de schaduw naar het licht. Dan zijn de draden niet langer kleurloos, maar van goud. En ze bevinden zich weer samen, in balans. Er is weer harmonie tussen hen en vanuit die innerlijke harmonie wordt de grotere harmonie waargenomen. Deze illustratie biedt slechts een klein deel, één enkele kant van de waarheid. Het is minder dan een fragment. Denk er toch maar over na, het kan je helpen om meer waar te nemen. Het is noodzakelijk om eerst te begrijpen dat de hele toekomst een ononderbroken continuïteit vormt met het heden zoals het heden dat doet met het verleden. De toekomst wordt dus niet willekeurig gevormd door afzonderlijke handelingen van het heden. Op een bepaald niveau, vanuit één gezichtspunt, is de illustratie van het touw correct. Er wordt gezegd dat een beetje aandacht voor metafysica grootse karmische resultaten voortbrengt. Dat is omdat het onmogelijk is om aandacht te geven aan metafysica zonder een definitieve keuze te maken tussen datgene wat gewoonlijk goed en kwaad worden genoemd. De eerste step in de metafysica brengt de student naar de boom van kennis. Hij moet plukken en eten. Hij moet kiezen. Hij kan niet langer uit onwetendheid blijven twijfelen. Hij gaat voort, hetzij op het goede, hetzij op het slechte pad. En om wetend zelfs maar één stap op welk van deze paden dan ook te gaan, brengt grote karmische gevolgen voort. De grote massa van de mensen gaan weifelend voort, onzeker over het doel dat zij volgen. Hun levensstandaard is niet bepaald. Dientengevolge werkt hun karma op een verwarde manier. Maar als eenmaal de drempel van kennis is bereikt, wordt de verwarring steeds minder en dientengevolge nemen de karmische gevolgen enorm toe, omdat allen in dezelfde richting op al de verschillende niveaus werkzaam zijn. Want de metafysicus kan niet halfhartig zijn, noch kan hij terug gaan wanneer hij de drempel heeft overschreden. Deze dingen zijn net zo onmogelijk als dat de mens weer kind zou worden. De individualiteit heeft de toestand van verantwoordelijkheid bereikt door groei; het kan er niet van terug wijken. Hij die zou willen ontsnappen aan de ketenen van karma moet zijn individualiteit uit de schaduw in het licht verheffen. Hij moet zijn bestaan zo verheffen dat deze draden niet in contact komen met vervuilende stoffen, dat ze niet zo gehecht worden dat ze verdraaid worden. Hij verheft zich gewoon uit het gebied waarin karma werkzaam is. Hij verlaat daardoor niet het bestaan dat hij ervaart. De grond mag ruw en vuil zijn, of vol rijke bloemen waarvan het stuifmeel vlekt en van zoete stoffen die zich vasthechten en gehechtheden worden – maar erboven is altijd de vrije hemel. Hij die verlangt om vrij te zijn van karma moet naar de hemel kijken om een thuis te vinden. Hij die goed karma wenst te vormen zal veel verwarring tegenkomen en tijdens de poging om rijk zaad te zaaien voor eigen oogst duizenden onkruiden planten en tussen hen, de reus. Verlang er niet naar om voor uw eigen oogst te zaaien; verlang er slechts naar om dat zaad te zaaien waarvan de opbrengst de wereld zal voeden. U bent deel van de wereld. Door het te voeden, voedt u uzelf. Zelfs in deze gedachte verschuilt zich een groot gevaar waarmee de discipel geconfronteerd wordt, die lange tijd dacht dat hij voor het goede werkte, terwijl hij in zijn allerinnerlijkste ziel slechts kwaad waarnam. Dat wil zeggen, hij dacht dat hij grote weldaden voor de wereld voor had, terwijl hij ondertussen onbewust de gedachte van karma omarmde en de grote weldaden die hij bewerkt zijn voor hemzelf. Een mens kan weigeren om zich toe te staan om aan beloning te denken. Maar uit die weigering blijkt het feit dat beloning verlangd wordt. En het is zinloos voor de discipel om ernaar te streven om te leren door zichzelf in toom te houden. De ziel moet ongeketend zijn, de verlangens vrij. Maar totdat ze louter gericht zijn op die staat waarin er geen beloning of straf is, goed of kwaad, is al zijn moeite vergeefs. Hij kan grote vooruitgang lijken te maken, maar op een dag komt hij vis a vis met zijn eigen ziel en zal inzien dat toen hij bij de boom van kennis kwam, hij voor het bittere fruit koos en niet voor het zoete. En dan zal de sluier volledig vallen en hij zal zijn vrijheid opgeven en een slaaf van verlangen worden. Wees dus gewaarschuwd, u die het metafysische leven nadert. Leer nu dat er geen geneesmiddel tegen verlangen bestaat, geen middel tegen de liefde voor beloning, geen middel tegen de ellende van verlangen, behalve de blik en het gehoor vast te richten op dat wat onzichtbaar en onhoorbaar is. Begin het nu meteen te beoefenen en op die manier zullen duizend reptielen van uw pad weggehouden worden. Leef in de eeuwigheid. De werking van de feitelijke wetten van karma moeten niet bestudeerd worden totdat de discipel het punt heeft bereikt waarop ze hemzelf niet langer beïnvloeden. De ingewijde heeft er recht op naar om de geheimen van de natuur te vragen en te weten welke wetten het menselijk leven besturen. Hij verkrijgt dit recht door aan de beperkingen van de natuur te ontsnappen en door zichzelf te bevrijden van de wetten die het menselijk leven besturen. Hij is een erkend deel van het goddelijk element geworden en wordt niet langer beïnvloed door datgene wat tijdelijk is. Hij verkrijgt vervolgens kennis van de wetten die tijdelijke omstandigheden besturen. U die wenst de wetten van karma te begrijpen, tracht eerst uzelf van deze wetten te bevrijden. En dit kan alleen gedaan worden door uw aandacht te vestigen op datgene wat niet door deze wetten wordt beïnvloed. AANTEKENINGEN Aantekening met betrekking tot Regel 1. (Roei elk streven uit.) Ambitie is de eerste vloek. De grote verleider van de mens die boven zijn medemensen uitrijst. Het is de eenvoudigste vorm van het zoeken naar beloning. Voortdurend worden intelligente mensen met macht erdoor weggeleid van hun hogere mogelijkheden. Toch is het een noodzakelijke leraar. De resultaten ervan vergaan tot stof en as in de mond. Net als dood en vervreemding toont het de mens uiteindelijk dat het werken voor het zelf werken voor teleurstelling is. Maar hoewel deze eerste regel zo eenvoudig en gemakkelijk lijkt, ga er niet te gauw aan voorbij. Want deze ondeugden van de gewone mens ondergaan een subtiele verandering en verschijnen opnieuw met een ander uiterlijk in het hart van de discipel. Het is gemakkelijk te zeggen, ik zal niet ambitieus zijn. Het is niet zo gemakkelijk om te zeggen, wanneer de Meester mijn hart bekijkt zal hij merken dat het volkomen schoon is. De zuivere artiest die werkt uit liefde voor zijn werk is soms steviger gevestigd op het juiste pad dan de metafysicus, die zich verbeeldt dat hij zijn eigenbelang heeft verwijderd, maar die in werkelijkheid alleen maar de beperkingen van ervaring en verlangen heeft vergroot en zijn interesse heeft overgedragen op de dingen die zijn grotere levensspanne betreffen. Hetzelfde principe is van toepassing op de andere twee schijnbaar eenvoudige regels. Denk over ze na en wees niet gemakkelijk bedrogen door uw eigen hart. Want nu, op de drempel, kan een fout worden gecorrigeerd. Maar als u het met u meeneemt zal het groeien en tot bloei komen, of anders moet u bitter lijden onder de vernietiging ervan. Aantekening over regel 5 (5. Roei elk gevoel van afgescheidenheid uit.) Verbeeldt u niet dat u afzonderlijk van de slechte mens of van de dwaze mens kunt staan. Ze zijn uzelf, hoewel in mindere mate dan uw vriend of uw meester. Maar als u het idee van afzondering van een slecht ding of persoon in u laat groeien, schept u op die wijze karma, die u aan dat ding of die persoon zal binden totdat uw ziel inziet dat het niet afgezonderd kan zijn. Denk eraan dat de zonde en de schande van de wereld uw zonde en schande zijn. Want u bent er deel van. Uw karma is onontkoombaar verweven met het grote karma. En voordat u kennis kunt verwerven moet u door alle plaatsen zijn gegaan, zowel de vuile als de schone. Denk er daarom aan dat het vervuilde kledingstuk dat u nu niet wil aanraken, gisteren misschien het uwe was, morgen het uwe kan zijn. En als u zich met afkeer ervan afwendt, wanneer het over uw schouders gedrapeerd wordt, zal het des te meer aan u gehecht worden. De zelfgenoegzame mens maakt voor zichzelf een bed van modder. Onthoudt u omdat onthouding juist is – niet opdat uzelf schoon gehouden zal worden. Aantekening over regel 17. (Zoek de weg.) Deze vier woorden lijken misschien te onbelangrijk om afzonderlijk te staan. De discipel zegt misschien; zou ik deze gedachten moeten bestuderen? Zocht ik niet de weg? Ga echter niet haastig verder. Denk rustig na. Is het de weg die u verlangt, of is het dat er een onduidelijk perspectief is in uw visies van grote hoogten die door uzelf moeten worden beklommen of een grootse toekomst voor u om te omvatten? Wees gewaarschuwd. De weg moet terwille van zichzelf worden gezocht, niet met betrekking tot uw voeten die het zullen betreden. Er is een overeenkomst tussen deze regel en de 17e van de 2e serie. Wanneer na eeuwen van worsteling en vele overwinningen de strijd is gewonnen, het laatste geheim opgeëist, dan bent u gereed voor een verder pad. Wanneer het uiteindelijke geheim van deze grote les is verteld, wordt het mysterie van de nieuwe weg erin geopend. Een pad dat uit alle menselijk ervaring wegleidt en dat volkomen buiten de menselijke waarneming of verbeelding staat. Op elk van deze punten is het nodig om lang stil te staan en goed te overwegen. Op elk van deze punten is het nodig om er zeker van te zijn dat de weg gekozen is om zichzelf. De weg en de waarheid komen eerst, dan volgt het leven. Aantekening over regel 20 (20. Zoek het niet via een enkele weg.) Zoek het door alle ervaring te toetsen en denk eraan dat wanneer ik dit zeg, ik u niet vertel om u over te geven aan de zintuiglijke verleidingen teneinde dit te kennen. Voordat u een metafysicus bent geworden kunt u dit doen; maar niet erna. Wanneer u het pad hebt gekozen en betreden, kunt u niet zonder schaamte toegeven aan deze verleidingen. Toch kunt u ze zonder afschuw ervaren. U kunt ze wegen, observeren, toetsen en met het geduld van vertrouwen wachten op het uur dat ze u niet langer zullen beïnvloeden. Maar veroordeel niet de mens die toegeeft; reik hem de hand als een pelgrim die uw broeder is en wiens voeten zwaar met modder zijn geworden. Denk eraan, discipel, dat hoe groot de kloof tussen de goede mens en de zondaar ook mag zijn, het is groter tussen de goede mens en de mens die kennis heeft verworven. Het is onmetelijk tussen de goede mens en degene op de drempel van goddelijkheid. Wees daarom alert om uzelf niet te gauw als onderscheiden van de massa te zien. Wanneer u het begin van de weg hebt gevonden zal de ster van uw ziel zijn licht tonen. En bij dat licht zult u waarnemen hoe groot de duisternis is die brandt. Geest, hart, intellect, allen zijn duister en donker totdat de eerste grote strijd is gewonnen. Wees niet geschokt en angstig door deze aanblik; houdt uw ogen vast gericht op het kleine licht en het zal groeien. Maar laat de duisternis binnenin u helpen om de hulpeloosheid van degenen die geen licht hebben gezien, wiens zielen in diepe duisternis verkeren. Verwijt ze niets, trek u niet van ze terug, maar probeer een beetje van het zware karma te lichten van de wereld. Geef uw hulp aan de paar sterke handen die de machten der duisternis weerhouden van totale overwinning. Dan gaat u een partnerschap van vreugde aan, die werkelijk vreselijke inspanning en diepe droefheid brengt, maar ook een grootse en steeds toenemende verrukking. Aantekening over regel 21 (21. De bloem zal pas bloeien in de stilte na de storm. Zoek het niet eerder.) Het openen van de bloem is het glorieuze moment wanneer de perceptie ontwaakt. Daarmee komen vertrouwen, kennis, zekerheid. De pauze van de ziel is het moment van verwondering en het volgende moment van voldoening is de stilte. Weet, discipel, dat degenen die door de stilte heen zijn gegaan en de vrede ervan hebben gevoeld en de kracht ervan hebben behouden, ernaar verlangen dat ook u erdoor heen zult gaan. Daarom zal de discipel in de Hal van het leren altijd zijn meester vinden, zodra hij in staat is er binnen te treden. Zij die vragen zullen hebben. Maar hoewel de gewone mens voortdurend vraagt, wordt zijn stem niet gehoord. Want hij vraagt alleen met zijn verstand. En de stem van het verstand wordt alleen gehoord op dat niveau waarop het verstand werkzaam is. Daarom zeg ik pas dat zij die vragen zullen hebben na de eerste éénentwintig regels. In de metafysische zin is lezen het lezen met de ogen van de geest. Vragen is het voelen van de innerlijke honger. Het smachten van de spirituele aspiratie. Om in staat te zijn om te lezen betekent dat men in geringe mate de macht heeft verkregen om die honger te stillen. Wanneer de discipel klaar is om te leren, dan is hij geaccepteerd, erkend. Dat moet wel zo zijn, want hij heeft zijn lamp verlicht en het kan niet verborgen worden. Maar het is onmogelijk om te leren totdat de eerste grote strijd is gewonnen. Het verstand kan de waarheid inzien, maar de geest kan het niet ontvangen. Als men eenmaal door de storm is gegaan en de vrede heeft verkregen, is het altijd mogelijk om te leren, zelfs als de discipel twijfelt, aarzelt en een zijpad inslaat. De stem van de stilte blijft bij hem en hoewel hij het pad volledig kan verlaten, zal het op een dag weerklinken en hem verscheuren en zijn passies scheiden van zijn goddelijke mogelijkheden. Dan zal hij terugkeren met pijn en wanhopige kreten van het verlaten lagere zelf. Daarom zeg ik u, Vrede zij met u. Mijn vrede geef ik u kan alleen gezegd worden door de Meester tegen de geliefde discipelen die als hemzelf zijn. Er zijn zelfs onder degenen die de Oosterse wijsheid niet kennen, enkelen tegen wie dit gezegd kan worden en tegen wie dit dagelijks gezegd kan worden met meer compleetheid. Overdenk de drie waarheden. Ze zijn gelijk. Aantekening over Sectie II Om in staat te zijn om te staan is vertrouwen te hebben. Om in staat te zijn om te horen is de deuren van de ziel geopend te hebben. Om in staat te zijn om te spreken is om de macht te hebben verkregen om anderen te helpen. Om verlangen overwonnen te hebben is om te hebben geleerd hoe het zelf gebruikt en beheerst moet worden. Om zelfkennis te hebben verworven is zich teruggetrokken te hebben in het innerlijke fort van waaruit de persoonlijke mens onpartijdig kan worden beschouwd. Om uw ziel in bloei te hebben gezien is om in uzelf een korte glimp te hebben verkregen van de transfiguratie die u uiteindelijk meer dan mens zal maken. Inzien is de grote taak van het aanschouwen van het heldere licht zonder de ogen neer te slaan en niet in diepe angst terug te deinzen alsof het een of ander afschuwelijk spookbeeld is. Dit overkomt sommigen en zo is alles verloren wanneer de overwinning is behaald. De stem van de stilte horen is begrijpen dat de enige ware leiding van binnenuit komt. Naar de Hal van het leren gaan is binnentreden in de staat waarin leren mogelijk wordt. Dan zullen vele woorden voor u geschreven worden en geschreven in vurige letters die u gemakkelijk kunt lezen. Want wanneer de discipel gereed is, is de Meester ook gereed. Aantekening over regel 5 (5. Luister naar het lied van het leven.) Zoek het eerst in uw eigen hart en luister er daar naar. Eerst zegt u misschien dat het niet daar is. Wanneer ik zoek vind ik louter disharmonie. Kijk dieper. Als u opnieuw teleurgesteld bent, pauzeer en kijk dan nog dieper. Er is een natuurlijke melodie, een duistere bron in elk menselijk hart. Het mag verborgen en helemaal bedekt en tot zwijgen gebracht zijn – maar het is er. Aan de basis van uw aard zult u geloof, hoop en liefde vinden. Hij die kiest voor kwaad weigert om in zichzelf te kijken, hij sluit zijn oren voor de melodie van zijn hart, net zoals hij zijn ogen afsluit voor het licht van zijn ziel. Hij doet dit omdat hij het gemakkelijker vindt om in verlangens te leven. Maar onder alle leven is de sterke stroom die niet ingetoomd kan worden. De grote wateren zijn daar in werkelijkheid. Vindt ze en u zult waarnemen dat niemand, zelfs niet de ellendigste schepselen, er geen deel van uitmaakt, hoezeer hijzelf daar blind voor mag zijn en voor zichzelf een spookachtige uiterlijke akelige vorm bouwt. In die zin zeg ik tegen u: Al die wezens waartussen u worstelt, zijn fragmenten van het Goddelijke. En de illusie waarin u leeft is zo bedrieglijk, dat het moeilijk is om te raden waar u het eerst de zoete stem in de harten van anderen zult ontdekken. Maar weet dat het beslist in uzelf is. Zoek het daar en als u het eenmaal gehoord hebt, zult u het eerder om u heen herkennen. Aantekening over regel 10 – (10. Leer om op intelligente wijze te kijken in de harten van mensen.) Vanuit een absoluut onpersoonlijk gezichtspunt, anders is uw blik gekleurd. Daarom moet onpersoonlijkheid eerst begrepen worden. Intelligentie is onpartijdig. Niemand is uw vijand. Niemand is uw vriend. Iedereen is uw leraar. Uw vijand wordt een mysterie dat opgelost moet worden, zelfs al duurt het eeuwen. Want de mens moet begrepen worden. Uw vriend wordt deel van uzelf, een uitbreiding van uzelf, een moeilijk oplosbaar raadsel. Slechts één ding is moeilijker te kennen – uw eigen hart. Pas wanneer de ketenen van de persoonlijkheid zijn losgemaakt, kan dat buitengewoon mysterie van het zelf gezien worden. Pas wanneer u terzijde ervan gaat staan, zal het zich op welke wijze dan ook begrijpelijk tonen. Pas dan en niet eerder, kunt u het begrijpen en leiden. Pas dan en niet eerder, kunt u al de macht ervan gebruiken en ze wijden aan een waardig doel. Aantekening over regel 13. (13. Spraak komt alleen met kennis. Verwerf kennis en je zult kunnen spreken.) Het is onmogelijk om anderen te helpen totdat u enige zekerheid hebt verkregen. Wanneer u de eerste 21 regels hebt geleerd en de Hal van het leren bent binnengetreden met al uw machten ontwikkeld en uw zintuigen bevrijd, pas dan zult u merken dat er een bron in u is waaraan spreken zal ontspringen. Na de 13e regel kan ik geen woorden toevoegen aan datgene wat al opgeschreven is. Ik geef u mijn vrede. Deze aantekeningen zijn alleen geschreven voor degenen aan wie ik mijn vrede geef. Degenen die datgene wat ik heb geschreven zowel met de innerlijke als de uiterlijke zintuigen kunnen lezen. Commentaren op Deel I en II Inhoud LICHT OP HET PAD, DEEL II COMMENTAREN I : “VOORDAT DE OGEN KUNNEN ZIEN MOETEN ZE NIET IN STAAT ZIJN TOT TRANEN.” Alle lezers van dit deel zouden zich duidelijk moeten herinneren dat het een boek is dat enige filosofie lijkt te bevatten, maar weinig zinnigs bevat voor degenen die geloven dat het gewone taal is. Voor de velen die het op deze wijze lezen, zal het niet zozeer kaviaar zijn, als wel sterk gezouten olijven. Wees gewaarschuwd en lees heel weinig op deze wijze. Er is een andere manier om te lezen, die in feite de enige zinnige manier is bij veel auteurs. Het is niet lezen tussen de regels, maar binnen de woorden. In feite gaat het om het ontcijferen van een diepzinnig stelsel. Alle alchemistische werken zijn geschreven in het stelsel waarover ik spreek. Het is door de grote filosofen en dichters van alle tijden gebruikt. Het is systematisch gebruikt door de ingewijden in het leven en kennis, die schijnbaar hun diepste wijsheid geven, terwijl eigenlijk in de woorden het feitelijk mysterie verborgen ligt. Ze kunnen niet meer doen. Er is een onontkoombare natuurwet dat een mens deze mysteries zelf moet inzien. Men kan ze op geen enkele andere wijze verkrijgen. Iemand die wenst te leven moet zelf zijn voedsel eten. Dit is de eenvoudige natuurwet, die ook van toepassing is op het hogere leven. Iemand die erin wil leven en handelen kan niet als een baby gevoed worden met een lepel. Hij moet zelf eten. Ik ben van plan om delen van 'Licht op het pad' op nieuwe wijze en soms eenvoudiger taal te herformuleren, maar of deze inspanning de moeite loont kan ik niet zeggen. Voor een doofstom mens kan een waarheid niet begrijpelijker gemaakt worden door de woorden waarin het vervat is te vertalen in hetzij een levende, hetzij een dode taal en ze dan in zijn oren te schreeuwen. Maar voor diegenen die niet doofstom zijn is de ene taal in het algemeen gemakkelijker dan de rest. En tot deze richt ik mij. De innerlijke betekenis van de allereerste gezegden van 'Licht op het pad' onder nummer I heb ik welbewust verzegeld voor velen die het doel van het boek volgen. Er zijn vier bewezen en zekere waarheden met betrekking tot het binnengaan in de metafysica. De Gouden Poorten sluiten die drempel af. Toch zijn er sommigen die deze poorten doorgaan en het sublieme en onbeperkte daar voorbij ontdekken. In de verre ruimten van de tijd zullen allen door die poorten gaan. Maar ik ben iemand die zou willen dat tijd, de grote misleider, niet zo overmachtig was. Degenen die hem kennen en liefhebben heb ik niets te zeggen. Maar voor de anderen - en dat zijn er niet zo weinig als sommigen denken – voor wie het verstrijken van tijd als hamerslagen zijn en het gevoel van ruimte als de tralies van een ijzeren kooi, zal ik vertalen en opnieuw vertalen totdat zij het volledig begrijpen. De vier waarheden die op de eerste pagina van 'Licht op het pad' geschreven zijn, verwijzen naar de initiatie test van de beginneling in de metafysica. Totdat men dat heeft doorstaan, kan men niet eens de sluiting bereiken van de poort die naar kennis leidt. Kennis is de grootste erfenis van de mens. Waarom zou hij dan niet trachten het via elke mogelijke weg te bereiken? Het laboratorium is niet de enige basis voor experimenteren. We moeten bedenken dat wetenschap afgeleid is van sciens, tegenwoordige tijd van scire, 'weten' – de oorsprong ervan is gelijk aan dat van het woord 'onderscheiden', 'kennen'. Wetenschap gaat dus niet alleen over materie, nee, zelfs niet de meest subtiele en duistere vormen. Zo'n idee is louter afkomstig van de lege geest van de huidige tijd. Wetenschap is een woord dat alle vormen van kennis bedekt. Het is uitermate interessant om te horen wat scheikundigen ontdekken en te zien dat ze hun weg door dichte materie vinden naar verfijnder vormen. Maar er zijn andere soorten kennis dan deze en niet iedereen beperkt zijn (zuiver wetenschappelijk) verlangen naar kennis tot experimenten die door de fysieke zintuigen kunnen worden getoetst. Iedereen die niet afgestompt is, of verlamd door één of andere overheersende ondeugd, heeft vermoed of misschien zelfs met enige zekerheid ontdekt dat er innerlijk subtiele zintuigen zijn. Er is hier niets buitengewoons aan. Als we de moeite zouden nemen om de natuur in het getuigenbankje te laten plaatsnemen, zouden we merken dat alles wat voor de gewone blik waarneembaar is, iets in zich verborgen houdt dat nog belangrijker is. De microscoop heeft ons een wereld onthuld, maar binnen de grenzen die de microscoop onthult, ligt een mysterie dat geen enkele machine kan doorvorsen. De hele wereld is vol leven en verlicht, tot in de meest materiële vormen, door een inwendige wereld. Deze inwendige wereld wordt door sommige mensen astraal genoemd en dat is net zo'n goed woord als elk ander, hoewel het louter 'besterd' betekent. Zoals Locke opmerkte, zijn de sterren lichtlichamen die uit zichzelf licht geven. Deze eigenschap is kenmerkend voor het leven dat zich in materie bevindt. Want zij die het zien, hebben geen lamp nodig om het te verlichten. Het woord ster is bovendien afgeleid van het Anglo-Saxon 'stir-an', sturen, roeren, bewegen, en het is onmiskenbaar het innerlijk leven dat meester is over het uiterlijke, net zoals het verstand van de mens de beweging van zijn lippen bestuurt. Dus hoewel astraal op zich geen uitermate passend woord is, kan ik het gebruiken voor mijn huidige doel. Het geheel van 'Licht op het pad' is geschreven in een astrale code en kan daarom alleen ontcijferd worden door degenen die spiritueel lezen. En het onderwijs erin is hoofdzakelijk gericht op de cultivatie en ontwikkeling van het spirituele leven. Totdat de eerste stap in deze ontwikkeling is genomen, is de snelle kennis, die intuïtie met zekerheid (intuïtief weten) wordt genoemd, onmogelijk voor de mens. En deze positieve en zekere intuïtie is de enige vorm van kennis die een mens in staat stelt om snel te werken of zijn ware en hoge staat te bereiken, binnen de grenzen van zijn bewuste inspanning. Het verkrijgen van kennis door experimenteren is een veel te vermoeiende methode voor degenen die het echte werk willen verrichten. Degene die het via zekere intuïtie verkrijgt, legt de handen op de diverse vormen met verheven snelheid, door vurige inspanning van de wil. Zoals een vastbesloten arbeider zijn werktuigen pakt, ongeacht hun gewicht of welke andere uiterlijke moeilijkheid die in zijn weg mag staan. Hij wacht niet af tot ze allemaal uitgeprobeerd zijn – hij gebruikt die werktuigen die hij het meest geschikt vindt. Alle regels die 'Licht op het pad' bevat zijn geschreven voor alle discipelen, maar alleen voor discipelen – degenen die 'kennis opnemen'. De wetten ervan zijn voor niemand anders dan de student van deze school nuttig of van belang. Tegen allen die ernstig geïnteresseerd zijn in metafysica, zeg ik eerst – neem kennis op. Aan hem die heeft zal gegeven worden. Het is zinloos om erop te wachten. De schoot van de tijd zal zich voor u sluiten en u zult later ongeboren blijven, zonder macht. Daarom zeg ik tegen degenen die hongeren of dorsten naar kennis, volg deze regels. Ze zijn niet door mij bedacht. Ze zijn louter het formuleren van bovennatuurlijke wetten, waarheden als absoluut in hun eigen sfeer in woorden zetten, zoals de wetten die het gedrag van de aarde en de atmosfeer ervan besturen. De zintuigen waarvan in deze vier uitspraken sprake is, zijn de innerlijke zintuigen. Niemand verlangt ernaar om het licht te zien dat de ruimteloze ziel verlicht, totdat pijn en verdriet en wanhoop hem van het leven van de gewone mensheid hebben verdreven. Eerst werkt hij genot uit en dan pijn. Totdat zijn ogen uiteindelijk niet in staat zijn tot tranen. Dit is een geldige bewering, hoewel ik me ervan bewust ben dat het heftig ontkend zal worden door velen die gedachten die voortkomen uit het innerlijk leven wel accepteren. Zien met een spirituele blik is een handeling die moeilijk meteen begrepen kan worden. De wetenschapper weet heel goed dat elk kind dat geboren wordt in de wereld een wonder heeft verricht, wanneer het voor het eerst zijn zicht beheerst en het dwingt om zijn verstand te gehoorzamen. Net zo'n wonder wordt beslist verricht met elk zintuig, maar deze ordening van het zien is misschien wel de meest grootse inspanning. Toch doet het kind het haast onbewust, door de macht van de machtige overerving van gewoonte. Niemand is zich er nu van bewust dat hij het ooit heeft gedaan. Net zoals we ons de bewegingen niet kunnen herinneren die ons in staat stelden om een jaar geleden een heuvel op te lopen. Dit komt voort uit het feit dat we ons bewegen en leven en bestaan in materie. Onze kennis ervan is intuïtief geworden. Met ons spiritueel leven is het heel anders gesteld. Gedurende lange eeuwen heeft de mens heel weinig aandacht eraan besteed. Zo weinig, dat hij praktisch het gebruik van zijn zintuigen kwijt is geraakt. Het is waar dat in elke beschaving de ster opkomt, en de mens erkent, met meer of minder dwaasheid en verwarring, dat hij weet dat hij bestaat. Maar meestal ontkent hij het en als materialist wordt hij dat vreemde ding, een wezen dat zijn eigen licht niet kan zien, een ding van het leven dat niet wil leven, een spiritueel dier dat ogen heeft en oren en spraak en macht en toch geen van deze gaven wil gebruiken. De gewoonte van onwetendheid is zo gevestigd, dat niemand nu wil zien met de innerlijke visie totdat kwelling de fysieke ogen niet alleen verblind heeft, maar ook zonder tranen, het vocht van het leven. Niet in staat te zijn tot tranen houdt in dat men de gewone menselijke aard onder ogen heeft gezien en overwonnen en een evenwicht heeft verkregen dat niet door persoonlijke emoties kan worden geschokt. Het impliceert geen enkele hardheid van het hart of onverschilligheid. Het impliceert niet de uitputting van verdriet, wanneer de lijdende ziel niet meer bij machte lijkt om nog langer diep te lijden. Het betekent niet de afgestomptheid van de ouderdom, wanneer emotie levenloos wordt omdat de snaren die erop vibreren versleten raken. Geen van deze omstandigheden zijn geschikt voor een discipel en als eentje van ze in hem bestaat moet het overwonnen worden voordat het pad betreden kan worden. Hardheid van het hart behoort toe aan de zelfzuchtige mens, de egoïst, voor wie de poort altijd gesloten is. Onverschilligheid hoort bij de dwaas en de valse filosoof, zij die door hun lauwe reactie louter marionetten zijn, niet sterk genoeg om de realiteit van het bestaan onder ogen te zien. Wanneer pijn of verdriet de scherpe kantjes van het lijden heeft afgesleten, is het gevolg een passiviteit die lijkt op die van de ouderdom. Zo'n toestand maakt het betreden van het pad onmogelijk omdat de eerste stap er één van moeilijkheid is en een sterk mens nodig is, vol psychische en fysieke vitaliteit, om het te proberen. Het is een waarheid dat, zoals Edgar Allan Poe zei, de ogen de ramen voor de ziel zijn, de ramen van dat spookpaleis waarin het verblijft. Dit is de interpretatie in gewone taal die de betekenis van de tekst het meest benadert. Als verdriet, teleurstelling of genot de ziel zo kunnen schokken dat het zijn vaste greep op kalme geest die het inspireert kwijt kan raken, en het vocht van het leven uitstroomt en daarbij kennis in gevoel verdrinkt, dan is alles wazig, de ramen zijn verduisterd, het licht is nutteloos. Dit is net zo letterlijk een feit als dat een mens die aan de rand van een afgrond staat zal vallen, als hij door een plotselinge emotie van streek raakt. Het evenwicht van het lichaam moet gehandhaafd worden, niet alleen op gevaarlijke plaatsen, maar zelfs op de effen grond en met al de hulp die de natuur ons geeft via de wet van zwaartekracht. Zo is het met de ziel, het is de band tussen het uiterlijke lichaam en de geest erachter. De goddelijke vonk verblijft in de stille plaats waar geen enkele samentrekking van de natuur de lucht kan bewegen. Dit is altijd zo. Maar de ziel kan haar greep daarop kwijtraken, de kennis ervan, hoewel deze twee deel uitmaken van één geheel. Door emotie, door gevoel, wordt de greep ervan los gemaakt. Lijden aan genot of pijn veroorzaakt een levendige vibratie, die voor het bewustzijn van de mens leven is. Deze gevoeligheid vermindert niet wanneer de discipel aan zijn training begint; het neemt toe. Het is de eerste test van zijn kracht. Hij moet lijden, hij moet genieten of verdragen, intenser dan andere mensen, terwijl hij tegelijk een taak op zich heeft genomen die niet bestaat voor andere mensen. De taak om niet toe te staan dat zijn lijden hem afhoudt van zijn vaste doel. Hij moet in feite zichzelf bij de eerste stap stevig vastgrijpen en het bit in zijn eigen mond doen. Niemand anders kan het voor hem doen. De eerste vier gezegden van 'Licht op het pad' verwijzen helemaal naar spirituele ontwikkeling. Deze ontwikkeling moet in bepaalde mate bereikt worden – dat wil zeggen het moet volledig verwezenlijkt zijn – voordat de rest van het boek echt begrijpelijk is behalve voor het verstand. In feite voordat het gelezen kan worden als een praktische en niet een metafysische verhandeling. In één van de grote mystieke Broederschappen zijn er vier ceremonies, die vroeg in het jaar plaatsvinden, die deze gezegden praktisch illustreren en verhelderen. Het zijn ceremonies waaraan alleen novices deelnemen, want het zijn gewoon diensten op de drempel. Maar het zal aantonen hoe ernstig het is om een discipel te worden, wanneer begrepen wordt dat dit allemaal ceremonies van offering zijn. De eerste is deze waarover ik het heb gehad. Het meest intense genot, de bitterste pijn, de kwelling van verlies en wanhoop moet verdragen worden door de bevende ziel, die nog geen licht in de duisternis heeft gevonden, die zo hulpeloos als een blinde is. En totdat deze schokken verdragen kunnen worden zonder verlies van evenwicht moeten de spirituele zintuigen verzegeld blijven. Dit is de genadige wet. Het 'medium' dat zonder voorbereiding in de psychische wereld binnengaat, breekt de wetten van het bovennatuurlijke. Zij die de wetten van de Natuur breken verliezen hun geestelijke gezondheid. 'Mediums' worden gek, zelfmoorden, ellendige schepselen zonder enige moraal; en vaak eindigen ze als ongelovigen, die zelfs twijfelen aan wat hun eigen ogen hebben gezien. De discipel is gedwongen zijn eigen meester te worden voordat hij dit gevaarlijke pad betreedt en probeert de confrontatie aan te gaan met die wezens die leven en werken in de astrale wereld en die we meesters noemen, vanwege hun grote kennis en hun vermogen niet alleen zichzelf te beheersen, maar ook de krachten om hen heen. De staat van de ziel wanneer het leeft voor het leven van zintuiglijke prikkeling in plaats van dat van kennis, is vibrerend in plaats van vast. Dat benadert de letterlijke representatie van het feit het dichtste. Maar het is slechts letterlijk voor het verstand, niet voor de intuïtie. Voor dit deel van het bewustzijn van de mens is een andere woordenschat nodig. Het idee van 'vast' zou misschien overgezet kunnen worden in 'thuis'. In zintuiglijke prikkeling kan geen blijvend thuis worden gevonden, omdat verandering de wet van dit vibrerend bestaan is. Dat feit is het eerst dat de discipel moet leren. Het is nutteloos om te pauzeren en te huilen om een scene in een kaleidoscoop die voorbij is. Het is een overbekend feit, dat door Bulwer Lytton met grote macht werd behandeld, dat een onverdraaglijke droefheid de eerste ervaring is van de nieuweling in metafysica. Een gevoel van leegheid overvalt hem dat de wereld een woestenij gelijk maakt en het leven tot een vergeefse inspanning maakt. Dit volgt op zijn eerste ernstige contemplatie van het abstracte. Tijdens het aanschouwen, of zelfs trachten te aanschouwen, van het onbeschrijflijke mysterie van zijn eigen hogere natuur, veroorzaakt hijzelf dat de eerste beproeving hem overvalt. De beweging tussen genot en pijn houdt op – misschien maar voor een ogenblik. Maar dat is genoeg om hem afgesneden te hebben van zijn vaste ankerpunten in de wereld van zintuiglijke prikkeling. Hij heeft hoe kort ook het grootsere leven ervaren. En hij gaat verder terwijl het gewone bestaan bezwaard is door een gevoel van onwerkelijkheid, van afschuwelijke ontkenning. Dit was de nachtmerrie die de beginneling in Bulwer Lytton's 'Zanoni' had, en zelfs Zanoni, die grote waarheden had geleerd en die grote macht was toevertrouwd, was niet echt over de drempel gegaan waar angst en hoop, wanhoop en vreugde op het ene moment absolute realiteit lijken, op andere moment louter inbeelding. Deze beproeving in het begin wordt ons door het leven zelf gebracht. Want het leven is tenslotte de grote leraar. We keren terug om het te bestuderen, nadat we er macht over hebben verkregen, net zoals de meester in de chemie meer in het laboratorium leert dan zijn leerling. Er zijn personen die zo dichtbij de deur van kennis zijn dat het leven zelf ze erop voorbereidt en geen individuele hand hoeft de afschuwelijke waker op de drempel op te roepen. Dit moeten natuurlijk machtige organisaties zijn, in staat tot het meest levendige genot. Dan komt pijn en doet zijn grootse plicht. Zo iemand ondergaat de meest intense vormen van lijden, totdat hij uit zijn afgestompte bewustzijn verrijst en door de kracht van zijn innerlijke vitaliteit over de drempel stapt in een plaats van vrede. Dan verliest de vibratie van het leven zijn macht tot overheersing. De gevoelige aard moet nog steeds lijden. Maar de ziel heeft zichzelf bevrijd en staat terzijde en leidt het leven naar zijn grootsheid. Zij die onderhevig zijn aan tijd en langzaam door alle ruimten gaan, gaan door een lang uitgestrekte reeks ervaringen en lijden onder een voortdurende mengeling van genot en pijn. Ze durven het niet aan om de slang van het zelf in een stevige greep te vatten en het te overwinnen, en zo goddelijk te worden. Ze geven er de voorkeur aan om door diverse ervaringen heen te gaan en daarbij slagen van de tegengestelde krachten te ontvangen. Wanneer één van deze tijdgebondenen besluit het pad van de metafysica te gaan, is dit zijn eerste taak. Als het leven het hem niet heeft geleerd, is hij niet sterk genoeg om zichzelf te onderwijzen en als hij macht genoeg heeft om de hulp van een meester te vragen, dan wordt deze angstaanjagende beproeving, zoals uitgebeeld in Zanoni, hem opgelegd. De oscillatie waarin hij leeft, wordt even stilgelegd. En hij moet de schok overleven van wat op het eerste gezicht voor hem de afgrond van het niets lijkt te zijn. Pas wanneer hij heeft geleerd om in deze afgrond te leven en de vrede ervan heeft gevonden, is het mogelijk dat zijn ogen niet langer in staat zijn tot tranen. II. VOORDAT HET OOR KAN HOREN, MOET HET ZIJN GEVOELIGHEID KWIJT ZIJN. Hoe vreemd de uitspraak ook mag lijken, de eerste vier regels van 'Het licht op het pad' zijn ongetwijfeld de belangrijkste in het hele boek behalve één. Ze zijn zo belangrijk omdat ze de levende wet bevatten, de creatieve essentie van de spirituele mens. En het is slechts in het spirituele (of zelf-verlichte) bewustzijn dat de regels die ze volgen enige levende betekenis hebben. Als men eenmaal het gebruik heeft verkregen van de spirituele zintuigen wordt het vanzelfsprekend dat men ze gebruikt. En de latere regels dienen alleen als leidraad voor hun gebruik. Wanneer ik zo spreek, bedoel ik natuurlijk dat de eerste vier regels van belang zijn voor degenen die ze gedrukt zien op een pagina. Wanneer ze in het hart van een mens gegraveerd staan en op zijn leven, worden de andere regels onmiskenbaar niet alleen interessante, of buitengewone metafysische uitspraken, maar feiten in het leven die begrepen en ervaren moeten worden. De vier regels staan geschreven in de grote kamer van elke bestaande lodge van een werkende Broederschap. Of de mens nu op het punt staat zijn ziel aan de duivel te verkopen zoals Faust of in de strijd wordt gelouterd, zoals Hamlet of binnen het gebied moet verdergaan, deze woorden zijn in ieder geval voor hem. De mens kan niet kiezen tussen deugd en ondeugd, niet totdat hij een mens is. Een baby of wild dier kan niet zo kiezen. Zo is het ook met de discipel, hij moet eerst een discipel worden voordat hij zelfs de paden kan zien waartussen gekozen kan worden. Deze poging om zichzelf als discipel te scheppen, de wedergeboorte, moet hij zelf doen zonder een leraar. Totdat de vier regels zijn geleerd kan geen enkele leraar van nut zijn voor hem. Daarom wordt naar 'de Meesters' verwezen op de manier waarop dat gebeurt. Geen enkele echte meester, of het nu meesters van macht zijn of van liefde of van duisternis, kunnen een mens beïnvloeden totdat deze vier regels zijn toegepast. Ik zei eerder dat tranen het vocht van het leven genoemd kunnen worden. De ziel moet de emoties van de mensheid opzij hebben gelegd, een evenwicht hebben verkregen die niet door tegenslag geschokt kan worden, voordat zijn ogen de bovenmenselijke wereld kunnen openen. De stem van de Meesters is altijd in de wereld; maar alleen zij wiens oren niet langer gevoelig zijn voor het persoonlijk leven, kunnen het horen. Lachen verlicht niet langer het hart, boosheid kan het niet langer prikkelen, tedere woorden geven het geen rust. Want voor datgene wat binnenin is, waarvoor de oren als een uiterlijke poort zijn, is er in zichzelf een onbeweeglijke plaats van vrede die door niemand verstoord kan worden. Zoals de ogen de ramen van de ziel zijn zo zijn de oren de poorten of deuren. Door hen komt kennis over de verwarring van de wereld. De groten die het leven hebben overwonnen, die meer dan discipelen zijn geworden, staan vredig en onverstoorbaar temidden van de vibratie en kaleidoscopische beweging van de mensheid. Ze bevatten in zich een zekere kennis en volmaakte vrede. Daarom zijn ze niet geprikkeld of opgewonden door de gedeeltelijke en foutieve fragmenten van informatie die tot hun oren komen via de veranderende stemmen van degenen om hen heen. Wanneer ik spreek over kennis, bedoel ik intuïtieve kennis. Deze zekere informatie kan nooit door hard werk worden verkregen of door onderzoek. Want deze methoden kunnen alleen toegepast worden op materie en materie is op zich een volmaakt instabiele substantie, voortdurend beïnvloed door verandering. De meest absolute en universele wetten van het natuurlijke en fysieke leven zoals de wetenschapper dat begrijpt, zullen voorbij zijn als het leven van dit universum voorbij is en alleen de ziel achterblijft in de stilte. Wat zal dan de waarde zijn van de kennis van de wetten ervan die door vlijt en observatie zijn verkregen? Ik hoop dat geen enkele lezer of criticus zal denken dat het mijn bedoeling is om het werk van wetenschappers of de verworven kennis te kleineren of te ontmoedigen. In tegendeel, ik ben ervan overtuigd dat wetenschappers pioniers zijn van het moderne denken. De dagen van literatuur en kunst, toen dichters en beeldhouwers het goddelijk licht zagen en het in hun eigen grootse taal zetten, deze dagen liggen begraven in het verre verleden samen met de beeldhouwers van voor Phidian en de dichters voor Homerus. De mysteries beheersen niet langer de wereld van het denken en schoonheid. Het menselijk leven is de leidende macht, niet dat wat erachter ligt. Maar de wetenschappers gaan vooruit, niet zozeer door hun eigen wil als wel door de macht van de omstandigheden, naar de uiterste lijn die de dingen die geïnterpreteerd kunnen worden scheidt van de dingen die niet geïnterpreteerd kunnen worden. Elke nieuwe ontdekking drijft hen een stap verder. Daarom stel ik heel veel prijs op de kennis die door inspanning en onderzoek wordt verkregen. Maar intuïtieve kennis is volkomen anders. Het wordt op geen enkele manier verkregen, maar is zogezegd een vermogen van de ziel. Niet van de dierlijke ziel, dat wat een spook wordt na de dood, wanneer lust of voorkeur of de herinnering aan slechte daden het in de buurt van menselijke wezens vasthoudt, maar de goddelijke ziel die al de externe vormen van het individuele wezen bezielt. Dit is natuurlijk een inherent vermogen in die ziel. De discipel in spé moet in zichzelf het bewustzijn wekken ervan door een vurige en resolute en onoverwinnelijke wilsinspanning. Ik gebruik het woord onoverwinnelijk met een speciale reden. Alleen hij die ontembaar is, die niet gedomineerd kan worden, die weet dat hij heer is over de mensen, over feiten, over alle dingen behalve over zijn eigen goddelijkheid, kan dit vermogen wekken. 'Met geloof zijn alle dingen mogelijk.' De sceptici lachen over geloof en beroemen zich erop dat er in hun denken geen geloof is. De waarheid is dat geloof een grote motor is, een enorme macht, die in feite alle dingen kan verwezenlijken. Want het is de overeenkomst of de afspraak tussen het goddelijk deel van de mens en zijn lagere zelf. Het gebruik van deze motor is noodzakelijk om intuïtieve kennis te verkrijgen. Want hoe kan een mens zulke kennis opeisen en gebruiken, tenzij hij gelooft dat zulke kennis in hem bestaat? Zonder dat is hij hulpelozer dan drijfhout of wrakstukken op de grote golven van de oceaan. Ze worden heen en weer geworpen en zo gaat het ook met een mens door de kansen van het fortuin. Maar zulke avonturen zijn louter extern en van heel weinig belang. Een slaaf kan door de straten in ketenen gesleept worden en toch de rustige ziel van een filosoof behouden, zoals de persoon van Epictetus liet zien. Een mens kan schijnbaar elke wereldse prijs hebben en absoluut meester zijn over zijn eigen lot en toch kent hij geen vrede, geen zekerheid, omdat hij in zichzelf door alle gedachten die bij hem opkomen geschokt wordt. En deze veranderlijke gedachten slepen de mens niet alleen fysiek her en derwaarts als drijfhout op het water; dat zou niets zijn. Ze gaan de poorten van zijn ziel binnen en overweldigen die ziel en maken het blind en leeg en benemen het alle blijvende intelligentie, zodat voorbijgaande indrukken er invloed op uitoefenen. Om mijn bedoeling duidelijk te maken zal ik een voorbeeld gebruiken. Neem een schrijver tijdens het schrijven, een schilder tijdens het schilderen, een componist die luistert naar de melodieën die opkomen in zijn blijde verbeelding en laat elk van deze werkers zijn dagelijkse leven doorbrengen aan een groot raam met uitzicht op een drukke straat. De macht van het drukke leven verblindt in gelijke mate het zien en het gehoor en het drukke verkeer van de stad gaat voorbij als een voorbijtrekkende optocht. Maar een mens wiens geest leeg is, wiens dag doelloos is, die aan datzelfde raam zit, merkt de voorbijgangers op en onthoudt de gezichten die hem toevallig interesseren of aantrekken. Zo werkt de geest met betrekking tot eeuwige waarheid. Als het niet langer zijn veranderlijkheid, zijn gedeeltelijke kennis, zijn onbetrouwbare kennis aan de ziel doorgeeft, dan zal in de innerlijke plaats van vrede die al gevonden werd bij het leren van de eerste regel, het licht van echte kennis opvlammen. Dan beginnen de oren te horen. Heel onduidelijk, heel zwakjes in het begin. En deze eerste aanwijzingen van het begin van het echte leven zijn in feite zo zwakjes en teer dat ze soms opzij worden geschoven als louter verbeelding. Maar voordat ze meer dan louter verbeelding kunnen worden, moet de afgrond van het niets in een andere vorm onder ogen worden gezien. De uiterste stilte die alleen kan komen door de oren te sluiten voor alle voorbijgaande geluiden, komt als een nog weerzinwekkender schrikbeeld dan zelfs de vormloze leegheid van de ruimte. Alleen ons mentaal begrip van lege ruimte is dat van lege duisternis, wanneer het wordt gereduceerd tot de uiterste denkvorm. Dit is voor de meeste mensen een groot fysiek schrikbeeld en als het als een eeuwig en onveranderlijk feit wordt beschouwd, moet het voor de geest wel lijken op vernietiging. Maar het is slechts het uitwissen van één zintuig; en het geluid van een stem kan komen en zelfs in de diepste duisternis troost brengen. De discipel die zijn weg heeft gevonden in deze duisternis, die de angstwekkende afgrond is, moet dan de poorten van zijn ziel zo sluiten dat geen trooster noch een vijand daar kan binnenkomen. Door deze tweede inspanning krijgen degenen die tot dan niet in staat waren dat waar te nemen inzicht in het feit dat pijn en genot hetzelfde zijn. Want wanneer de afzondering van de ziel is bereikt hongert de ziel zo krachtig en hartstochtelijk naar welke gewaarwording dan ook, dat een pijnlijke net zo verwelkomd zou worden als een aangename. Wanneer dit bewustzijn is bereikt kan de moedige mens de “gevoeligheid” onmiddellijk vernietigen door het te grijpen en vast te houden. Wanneer het oor niet langer onderscheid maakt tussen dat wat aangenaam is of dat wat pijnlijk is, zal het niet langer beïnvloed worden door de stemmen van anderen. En dan is het veilig en mogelijk om de deuren van de ziel te openen. “Zien” is de eerste inspanning en de gemakkelijkste, omdat het gedeeltelijk bereikt wordt door een verstandelijke inspanning. Het intellect kan het hart overwinnen, zoals in het gewone leven algemeen bekend is. Daarom ligt deze voorlopige stap nog steeds in het rijk van materie. Maar de tweede stap laat zulke hulp niet toe of welk materieel hulpmiddel dan ook. Ik bedoel met materiële hulp natuurlijk de werking van het verstand of emoties of de menselijke ziel. Door de oren te dwingen om alleen te luisteren naar de eeuwige stilte wordt het wezen dat we mens noemen iets dat niet langer een mens is. Een heel oppervlakkig onderzoek van de duizend en één invloeden die anderen op ons uitoefenen zal laten zien dat dit zo is. Een discipel zal alle plichten van zijn menselijkheid vervullen, maar hij zal ze vervullen afhankelijk van zijn eigen gevoel voor wat juist is en niet afhankelijk van dat van wie dan ook. Dit is een heel duidelijk gevolg van het opvolgen van de geloofsovertuiging van kennis in plaats van één van de blindelingse geloofsovertuigingen. Om de zuivere stilte te verkrijgen die noodzakelijk is voor de discipel, moeten het hart en emoties, het verstand en de overwegingen daarvan opzij gezet worden. Beide zijn slechts mechanismen, die aan het eind van het menselijk leven zullen vergaan. Het is de essentie daarachter, datgene wat de drijvende kracht is en de mens laat leven, dat nu gedwongen wordt om zichzelf te wekken en te handelen. Nu is het grootste uur van gevaar. In de eerste beproeving worden mensen gek van angst. Over deze eerste beproeving heeft Bulwer Lytton geschreven. Geen enkele romanschrijver heeft de tweede beproeving beschreven, hoewel sommige dichters dat wel hebben gedaan. De subtiliteit en het grote gevaar liggen in het feit dat de maat van de kracht van een mens de maat is van zijn kans om er doorheen te raken of er zelfs mee om te gaan. Als men genoeg macht heeft om dat ongewone deel van zichzelf te laten ontwaken, die verheven essentie, dan heeft hij de macht om de gouden poorten op te tillen, dan is hij de ware alchemist, in bezit van het levenselixir. Het is op dit punt in de ervaring dat de metafysicus afgescheiden raakt van alle andere mensen en een eigen levenskoers gaat varen. Op het pad van individuele verwezenlijking in plaats van louter gehoorzaamheid aan die geesten die onze aarde besturen. Door zichzelf in een individuele macht te verheffen vereenzelvigt hij zichzelf in werkelijkheid met de edeler levenskrachten en wordt zo één met hen. Want ze verblijven voorbij de machten van deze aarde en de wetten van dit universum. Hier ligt de enige hoop van de mens op succes in de grootse inspanning, om weg te springen van zijn huidige positie naar zijn volgende en meteen een intrinsiek deel van de goddelijke macht te worden zoals hij een intrinsiek deel was van de verstandelijke macht, van de grootse natuur waartoe hij behoort. Hij blijft altijd voor zichzelf uit, als zo'n contradictie begrepen kan worden. Het zijn de mensen die zich aan deze positie aanpassen, die geloven in hun aangeboren macht en in die van de hele menselijke soort om vooruit te gaan, die de oudere broers zijn, de pioniers. Elk mens moet de grote sprong zelf en zonder hulp bereiken. Toch is het een hulpmiddel om te weten dat anderen langs die weg gereisd hebben. Het is mogelijk dat ze in de afgrond verloren raakten. Dat maakt niets uit, ze hadden de moed om binnen te gaan. Waarom ik zeg dat het mogelijk is dat ze in de afgrond verloren zijn geraakt is vanwege het feit dat iemand die erdoor heen is gegaan onherkenbaar is totdat de andere en nieuwe conditie door beiden is bereikt. Het is onnodig om nu in te gaan op wat die conditie is. Ik zeg slechts dit dat in het vroege stadium waarin de mens de stilte binnengaat, hij kennis van zijn vrienden, van zijn geliefden, van allen die hem nabij stonden. En hij verliest ook zijn leraren en degenen die hem voor zijn gegaan uit het oog. Ik leg dit uit omdat haast niemand hierdoor heen gaat zonder bitter beklag. Kon de geest slechts vooraf begrijpen dat de stilte compleet moet zijn, deze klacht zou zeker niet als een hindernis op het pad verrijzen. Uw leraar of uw voorganger kan uw hand vasthouden en u de uiterste sympathie geven waartoe het menselijk hart in staat is. Maar wanneer de stilte en de duisternis komen, verliest u alle kennis van hem. U bent alleen en hij kan u niet helpen, niet omdat zijn macht vergaan is, maar omdat u uw grote vijand hebt aangeroepen. Met uw grote vijand bedoel ik uzelf. Als u de macht hebt uw eigen ziel in de duisternis en stilte onder ogen te komen, zult u het fysieke of dierlijke zelf dat alleen in zintuiglijke gewaarwording vertoeft, hebben overwonnen. Ik denk dat deze bewering ingewikkeld lijkt, maar in werkelijkheid is het vrij eenvoudig. Wanneer de mens tot rijping is gekomen en de beschaving op zijn hoogtepunt is, staat hij tussen twee vuren. Als hij zijn grootse erfgoed maar kon opeisen, zou de last van het dierlijke leven zonder enige moeite van hem af vallen. Maar hij doet dit niet en zo bloeien de menselijke beschavingen en raken in verval en sterven, hoe prachtig de bloei ook mag zijn geweest. Het wordt aan het individu overgelaten om deze grote inspanning te leveren, te weigeren zich door zijn grootse natuur te laten beangstigen, te weigeren terug getrokken te worden door zijn lager of materiëler zelf. Elk individu die dit bereikt is een verlosser van de soort. Hij roept zijn daden misschien niet van de daken, hij kan in het geheim en in stilte leven. Maar het is een feit dat hij een schakel vormt tussen de mens en zijn goddelijk deel, tussen het bekende en het onbekende, tussen de drukte van de marktplaats en de stilte van de besneeuwde toppen van de Himalaya. Hij hoeft zich niet onder de mensen te begeven om deze schakel te vormen. In het geestelijke is hij die schakel en dit feit maakt hem een wezen van een andere orde dan de rest van de mensheid. Zelfs zo vroeg op het pad naar kennis, wanneer hij slechts de tweede stap heeft genomen, merkt hij dat zijn stap zekerder wordt en wordt zich ervan bewust dat hij een herkenbaar deel van een geheel is. Dit is één van de contradicties in het leven die aldoor optreden en daardoor de schrijver van fictie inspireren. De metafysicus merkt dat ze veel opvallender worden terwijl hij ernaar streeft het leven te leiden dat hij heeft verkozen. Naarmate hij zich in zichzelf terugtrekt en onafhankelijk wordt, merkt hij dat hij steeds duidelijker deel wordt van een groot getij van welbepaalde gedachten en gevoelens. Wanneer hij de eerste les heeft geleerd, de honger van het hart heeft overwonnen, en geweigerd te leven van de liefde van anderen, merkt hij dat hij beter in staat is om liefde op te wekken. Terwijl hij het leven wegwerpt, komt het tot hem in een nieuwe vorm en met nieuwe betekenis. Voor de mens was de wereld altijd een plaats met vele tegenstellingen erin. Wanneer hij een discipel wordt, merkt hij dat het leven onbeschrijflijk is als een reeks paradoxen. Dit is een feit in de natuur en de reden hiervoor begrijpelijk. De ziel van de mens verblijft als een afgezonderde ster, zelfs die van de meest lage onder ons. Terwijl zijn bewustzijn verkeert onder de wet van vibratie en zintuiglijk leven. Dit alleen is al genoeg om die complexiteit in karakters te veroorzaken die de romanschrijver materiaal levert. Ieder mens is een mysterie, zowel voor vriend als vijand en voor hemzelf. Zijn motieven zijn vaak onnaspeurbaar en hij kan ze niet doorgronden of erachter komen waarom hij dit of dat doet. De inspanning van de discipel is dat van het wekken van bewustzijn in dit spirituele deel van zichzelf, waar zijn macht en goddelijkheid slapen. Naarmate zijn bewustzijn ontwaakt, worden de tegenstellingen in de mens zelf scherper dan ooit tevoren en ook de paradoxen die hij doorleeft. Want natuurlijk schept de mens zijn eigen leven; en “avonturen horen bij de avontuurlijken” is één van de wijze gezegden die afgeleid zijn uit feiten en het hele gebied van de menselijke ervaring bestrijken. Druk op de goddelijke kant van de mens werkt ook uit op de dierlijke kant. Terwijl de stille ziel ontwaakt, maakt het het gewone leven van de mens doelgerichter, vitaler, echter en meer verantwoordelijk. Om ons bij de twee voorbeelden te houden die we eerder noemden, de metafysicus die zich in zijn eigen burcht heeft teruggetrokken heeft zijn kracht gevonden; hij wordt zich onmiddellijk bewust van de eisen van de plicht aan hem. Hij verkrijgt zijn kracht niet uit zichzelf, maar omdat hij deel is van het geheel. En zodra hij veilig is voor de vibratie van het leven en onberoerd kan blijven, roept de buitenwereld hem aan om erin te komen werken. Zo gaat het ook met het hart. Wanneer het niet langer wenst deel te nemen, wordt het opgeroepen om overvloedig te geven. “Licht op het pad” is een boek van paradoxen genoemd en zeer terecht; wat kan het anders zijn, daar het gaat over de persoonlijke ervaring van de discipel? Om de spirituele zintuigen van zien en horen te hebben verworven, of met andere woorden om waarneming te hebben verkregen en de deuren van de ziel geopend, zijn gigantische taken en kan het offer van vele opeenvolgende incarnaties in beslag nemen. En toch, wanneer de wil haar kracht heeft bereikt, kan het hele wonder bewerkt worden in een seconde. Dan is de discipel niet langer de dienaar van tijd. Deze eerste twee stappen zijn negatief. Dat wil zeggen dat ze eerder terugtrekking vanuit een huidige stand van zaken impliceren dan van vooruitgang naar een andere. De twee volgende zijn heel actief en impliceren het vooruitgaan naar een andere manier van zijn. III: “VOORDAT DE STEM KAN SPREKEN IN DE TEGENWOORDIGHEID VAN DE MEESTERS.” Spraak is de macht van communicatie; het moment van binnentreden in het actieve leven wordt gemarkeerd door de verwerving ervan. Voordat ik verder ga, laat me de manier waarop de regels in “Licht op het pad” zijn neergeschreven uitleggen. De eerste zeven genummerde zijn onderverdelingen van de eerste twee ongenummerde regels, die ik heb behandeld in de twee vorige artikelen. De genummerde regels waren gewoon een poging van mij om de ongenummerde begrijpelijker te maken. “Acht” tot “vijftien” van deze genummerde regels behoren tot deze ongenummerde regel die nu mijn tekst is. Zoals ik heb gezegd zijn deze regels geschreven voor alle discipels, maar voor niemand anders. Ze zijn niet van belang voor andere personen. Daarom vertrouw ik erop dat niemand anders zich de moeite zal geven om deze artikelen verder te lezen. De eerste twee regels, die het geheel omvatten van dat deel waarvoor het gebruik van een chirurgisch mes nodig is, zal ik verder uitbreiden als mij dat gevraagd wordt. Maar van de discipel wordt verwacht dat hij de slang, zijn lagere zelf, aanpakt zonder hulp. Om zijn menselijke hartstochten en emoties te verdrijven door eigen wilskracht. Hij kan pas dan vragen om hulp van een meester wanneer dit is bereikt, of tenminste gedeeltelijk. Anders zijn de poorten en ramen van zijn ziel wazig en verblind en verduisterd en geen enkele kennis kan tot hem komen. In dit schrijven is het niet mijn bedoeling een mens te vertellen hoe hij met zijn eigen ziel om moet gaan. Ik geef de discipel gewoon kennis. Dat ik niet schrijf, zelfs nu, zodat allen op weg mogen lezen, is te wijten aan het feit dat het bovennatuurlijke dit door diens eigen onwrikbare wetten verhindert. De vier regels die ik heb geschreven voor diegenen in het Westen die wensen ze te bestuderen, zijn zoals ik heb gezegd, in het voorgeborchte van elke levende Broederschap. Ik zou eerder moeten zeggen, van elke levende of dode Broederschap, of Orde die nog gevormd moet worden. Wanneer ik spreek van Broederschap of een Orde, bedoel ik niet een willekeurige organisatie van wetenschappers en intelligentsia. Ik bedoel een feit in het bovennatuurlijke, een ontwikkelingsfase naar de absolute God of het Goede. Gedurende deze ontwikkeling komt de discipel harmonie, zuivere kennis, zuivere waarheid in verschillende gradaties tegen en terwijl hij deze gradaties binnengaat, merkt hij dat hij deel wordt van iets wat grofweg beschreven kan worden als een laag van het menselijk bewustzijn. Hij ontmoet zijn gelijken, mensen met zijn eigen onbaatzuchtige karakter en met hen wordt zijn associatie permanent en onoplosbaar, omdat het gefundeerd is op een vitale gelijkheid van aard. Hij wordt toegewijd aan hen door geloften die niet uitgesproken hoeven te worden in gewone woorden. Dit is één aspect van wat ik bedoel met een Broederschap. Als de eerste regels zijn overwonnen, merkt de discipel dat hij op de drempel staat. Wanneer zijn wil dan voldoende vast is, komt zijn macht om te spreken, een tweevoudige macht. Want terwijl hij nu vooruitgaat, merkt hij dat hij een toestand van bloei binnengaat, waar elke knop die opengaat zich ontvouwt tot verschillende stralen of bloemblaadjes. Als hij zijn nieuwe gave moet uitoefenen, moet hij het in de tweevoudige aard ervan gebruiken. Hij vindt in zichzelf de macht om te spreken in de tegenwoordigheid van de meesters. Met andere woorden, hij heeft het recht om contact te eisen met het goddelijkste element van die bewustzijnsstaat waar hij binnen is gegaan. Maar hij merkt dat hij zich gedwongen voelt, door de aard van zijn positie, om op twee manieren tegelijk te handelen. Hij kan zijn stem niet naar de hoogten verheffen waar de goden zitten totdat hij de diepe plaatsen waar hun licht niet komt heeft doordrongen. Hij is in de greep van een ijzeren wet gekomen. Als hij eist om een ingewijde te worden, wordt hij meteen een dienaar. Toch is zijn dienst subliem, al is het alleen maar vanwege het karakter van degene die erin delen. Want de meesters zijn ook dienaren. Ze dienen en eisen hun beloning achteraf op. Deel van hun dienst is om hem door hun kennis te laten raken. Zijn eerste dienst is om wat van die kennis te geven aan degenen die nog niet in staat zijn om in zijn plaats te staan. Dit is geen willekeurige beslissing, gemaakt door welke meester of leraar hoe verheven ook. Het is een wet van dat leven waar de discipel toe is getreden. Daarom stond in de innerlijke deuropening van de zalen van de oude Egyptische broederschap geschreven “de werker is zijn loon waardig”. “Vraag en u zult ontvangen” klinkt als iets dat te gemakkelijk en te eenvoudig is om geloofwaardig te zijn. Maar de discipel kan niet “vragen” in de mystieke zin waarin het woord hier is gebruikt totdat hij de macht om anderen te helpen heeft verworven. Waarom is dit zo? Klinkt de bewering te dogmatisch? Is het te dogmatisch om te zeggen dat een mens vaste voet moet hebben voordat hij kan springen? De positie is hetzelfde. Als er hulp wordt gegeven, als werk wordt gedaan, dan is er een feitelijke aanspraak. Niet wat we een persoonlijke aanspraak op betaling noemen, maar de aanspraak van gedeelde aard. De goddelijken geven, ze eisen dat je ook zult geven voordat je bij hen hoort. Deze wet wordt ontdekt zodra de discipel gaat spreken. Want spraak is een gave die alleen tot de discipel van macht en kennis komt. De spiritualist treedt de geestenwereld binnen, maar hij vindt er geen bepaalde spraak, tenzij hij het meteen opeist en dat blijft doen. Als hij geïnteresseerd is in “verschijnselen” of de omstandigheden rond het spirituele leven, gaat hij niet een directe straal van gedachte of doel binnen, hij bestaat louter in het astrale leven en amuseert zich daar zoals hij in het fysieke leven heeft bestaan en zich daar amuseerde. Zeker zijn er één of twee eenvoudige lessen die het astrale hem kan onderwijzen, net zoals er eenvoudige lessen zijn die het materiële en intellectuele leven hem kunnen leren. En deze lessen moeten geleerd worden. De mens die denkt dat hij het leven van de discipel kan binnengaan zonder de vroege en eenvoudige lessen te hebben geleerd, moet altijd lijden vanwege zijn onwetendheid. Ze zijn van vitaal belang en moeten levendig bestudeerd worden. Door en door ervaren worden, telkens weer, zodat elk deel van de aard van ze doordrongen is. Samengevat, door de macht van spraak, zoals het genoemd wordt, op te eisen, roept de Neofiet naar de Grote die vooraan staat in de straal van kennis waar hij binnen is getreden, om hem leiding te geven. Wanneer hij dit doet, wordt zijn stem terug gesmeten door de macht die hij heeft benaderd en weerkaatst diep in de afgronden van menselijke onwetendheid. Op de één of andere verwarde en vervormde manier wordt het nieuws dat er kennis is en een weldadige macht die onderwijst gedragen naar zoveel mensen als er willen luisteren. Geen enkele discipel kan de drempel overschrijden zonder dit nieuws door te geven, en het op de één of andere manier op te slaan. Hij staat versteld van de onvolmaakte en onvoorbereide manier waarop hij dit heeft gedaan. En dan komt het verlangen om het goed te doen en met het verlangen om anderen zo te helpen komt de macht. Want het is een zuiver verlangen, dat hij krijgt. Hij kan geen glorie, geen persoonlijke beloning verkrijgen door het te vervullen. Daarom verkrijgt hij de macht om het te vervullen. De geschiedenis van het hele verleden, zover als we het kunnen nagaan, toont heel duidelijk aan dat er noch glorie noch beloning gewonnen kan worden door deze eerste taak die aan de neofiet wordt gegeven. Mystici zijn altijd belachelijk gemaakt en zieners werden niet geloofd. Zij die de extra macht van verstand hadden, hebben voor het nageslacht hun geschreven verslag nagelaten, die voor de meeste mensen betekenisloos en visionair lijken, zelfs als de auteurs het voordeel hebben dat ze vanuit een ver verleden spreken. De discipel die de taak onderneemt en stilletjes hoopt op roem of succes, om als een leraar en apostel door de wereld te worden beschouwd, is al mislukt voordat zijn taak is begonnen en zijn verborgen huichelarij vergiftigt zijn eigen ziel en de zielen van diegenen die hij aanraakt. In het geheim aanbidt hij zichzelf en deze afgoderij moet wel zijn eigen beloning meebrengen. De discipel die de macht heeft om binnen te gaan en sterk genoeg is om langs elke hindernis te komen, zal, wanneer de goddelijke boodschap komt tot zijn geest, zichzelf volledig vergeten in het nieuwe bewustzijn dat op hem valt. Als dit verheven contact hem echt kan wekken, wordt hij zoals één van de goddelijken in zijn verlangen om te geven in plaats van te nemen, in zijn wens om te helpen in plaats van geholpen te worden, in zijn voornemen om de hongerigen te voeden in plaats van het manna van de Hemel voor zichzelf te nemen. Zijn aard is getransformeerd en de zelfzucht die de daden van mensen in het gewone leven bestuurt, verlaat hem opeens. IV: VOORDAT DE STEM KAN SPREKEN IN DE TEGENWOORDIGHEID VAN DE MEESTERS, MOET HET NIET MEER DE MACHT HEBBEN OM TE VERWONDEN. Zij die louter een voorbijgaande en oppervlakkige aandacht schenken aan het onderwerp van de metafysica – en hun naam is legioen – vragen telkens waarom ingewijden niet in de wereld verschijnen en hun macht tonen, als ze bestaan. Dat de hoofdgroep van deze wijzen in de Himalaya's zouden verblijven lijkt voldoende bewijs dat ze slechts strofiguren zijn. Waarom zouden ze anders zo ver weg geplaatst zijn? Helaas heeft de natuur dit gedaan en niet een persoonlijke keuze. Er zijn bepaalde plaatsen op de aarde waar de vooruitgang van de “beschaving” niet gevoeld wordt en de koorts van deze eeuw op een afstand blijft. In deze gunstige plaatsen is er altijd tijd, altijd gelegenheid, voor de realiteiten van het leven. Ze worden niet overbevolkt door toedoen van een geldgierige, genotzuchtige maatschappij. Zolang er ingewijden op aarde zijn, moet de aarde voor hen plaatsen reserveren voor afzondering. Dit is een feit in de natuur die slechts een externe uitdrukking is van een diepzinnig feit in het bovennatuurlijke. De eis van de neofiet blijft onhoorbaar tot de stem waarin het wordt geuit de macht om te wonden kwijt is. Dit komt doordat het goddelijk-spirituele leven een plaats is waar orde heerst, net zoals dat het geval is in het natuurlijke leven. Er is natuurlijk altijd het centrum en de buitenkant zoals dat in de natuur ook het geval is. Dichtbij het centrale hart van het leven, op elk niveau, is er kennis, daar heerst volstrekte orde en de buitenste ring van de cirkel wordt verduisterd en verward door chaos. Het leven lijkt in feite in meerdere of mindere mate heel veel op een filosofische denkrichting. Er zijn altijd degenen die toegewijd zijn aan kennis, die hun eigen leven vergeten in hun jacht erop. Er is altijd de oppervlakkige massa die komt en gaat. Epictetus zei van deze dat het net zo gemakkelijk was om ze filosofie te onderwijzen als om vla met een vork te eten. In het spirituele leven heerst dezelfde toestand; en de ingewijde heeft een nog diepere afzondering om in te verblijven. Deze teruggetrokken plaats is zo veilig, zo beschut, dat geen enkel disharmonisch geluid zijn oren kan bereiken. Meteen komt de vraag op waarom dit zo moet zijn, als hij een wezen is van zo grote macht als beweerd wordt door degenen die in zijn bestaan geloven? Het antwoord lijkt heel duidelijk. Hij dient de mensheid en identificeert zichzelf met de hele wereld. Hij staat klaar om zich ieder moment plaatsvervangend ervoor weg te cijferen – door te leven, niet door ervoor te sterven. Waarom zou hij er niet voor sterven? Omdat hij deel is van het grote geheel en één van de meest waardevolle delen ervan. Omdat hij leeft onder wetten van orde die hij niet wenst te verbreken. Zijn leven behoort hem niet toe, maar is van de machten die achter hem werkzaam zijn. Hij is de bloem der mensheid, de bloesem die het goddelijk zaad bevat. Hij is, in eigen persoon, een schat van de universele natuur, die beschermd wordt en veilig gesteld teneinde ervoor te zorgen dat de vrucht volmaakt zal zijn. Alleen tijdens bepaalde perioden in de wereldgeschiedenis mag hij tussen de kudden mensen gaan als hun verlosser. Maar voor degenen die de macht hebben om zichzelf af te scheiden van deze kudde is hij altijd binnen bereik. En voor degenen die sterk genoeg zijn om de ondeugden van de menselijke persoonlijkheid te overwinnen, zoals die in deze vier regels zijn beschreven, is hij bewust bereikbaar, gemakkelijk te herkennen en klaar om antwoord te geven. Natuurlijk weet elke metafysicus door het lezen van Eliphas Levi en andere auteurs dat het “astrale” vlak een vlak is van onevenwichtige krachten en dat er dus noodzakelijkerwijze verwarring heerst. Maar dit is niet van toepassing op de het “goddelijk astrale” (spirituele) niveau, dat een vlak is waar wijsheid en dus orde, heersen. Maar dit overwinnen van het zelf houdt een vernietiging in van die kwaliteiten die de meeste mensen niet alleen beschouwen als onverwoestbaar, maar ook als wenselijk. De “macht om te verwonden” omvat veel waar mensen waarde aan hechten, niet alleen in zichzelf, maar ook in anderen. Het instinct van zelfverdediging en zelfbehoud maakt er deel van uit. Het idee dat men rechten heeft, hetzij als burger of mens of individu, het aangename bewustzijn van zelfrespect en deugdzaamheid. Voor velen zijn dit harde uitspraken, maar toch zijn ze waar. Want deze woorden die ik nu schrijf en die die ik over dit onderwerp heb geschreven, zijn in geen enkel opzicht van mij. Ze zijn onttrokken aan de tradities van de Grote Broederschap, die ooit de geheime pracht van Egypte was. De regels die in de voorkamer ervan zijn geschreven waren dezelfde als die nu in de voorkamer van bestaande mysteriescholen worden geschreven. In alle tijden hebben de wijze mensen afzonderlijk van de massa geleefd. En zelfs wanneer een tijdelijk doel één van ze noodzaakte om temidden van de maatschappij te gaan leven, werd zijn afzondering en veiligheid net zo volmaakt als altijd behouden. Het is deel van zijn erfgoed, deel van zijn positie, hij heeft er werkelijk recht op en kan het niet meer opzij leggen dan de Hertog van Westminster kan zeggen dat hij niet ervoor kiest om de Hertog van Westminster te zijn. In de diverse grote steden van de wereld leeft een ingewijde af en toe enige tijd, of gaat er misschien alleen maar doorheen. Maar allen worden bij tijd en wijle geholpen door de macht en tegenwoordigheid van deze mensen. Hier in Londen, zowel als in Parijs en St. Petersburg, zijn er hoog ontwikkelde mensen. Maar alleen door degenen die de macht hebben tot herkenning worden ze herkend als mystici. De macht die gegeven is door het overwinnen van het zelf. Hoe zouden ze anders kunnen bestaan, zelfs een uur, in zo'n mentale en psychische atmosfeer zoals die veroorzaakt wordt door de verwarring en wanorde van een stad? Als ze niet beschermd en veilig gesteld werden, zou hun eigen groei doorkruist worden, hun werk beschadigd. En de neofiet kan een ingewijde in het vlees ontmoeten, in hetzelfde huis met hem leven en toch niet in staat zijn hem te herkennen, en niet in staat zijn hem zijn eigen stem te laten horen. Want geen fysieke nabijheid, nabijheid van relaties, geen dagelijkse intimiteit, kan de onwrikbare wetten die de ingewijde zijn afzondering geven, ongedaan maken. Geen enkele stem dringt door tot zijn innerlijk gehoor totdat het een goddelijke stem is geworden, een stem die de uitroepen van het zelf geen stem geeft. Het zou nutteloos zijn om op andere wijze een beroep op hem te doen, een verspilling van energie en macht, als voor kleine kinderen die hun alfabet leren van een taalkundig professor. Totdat een mens in hart en geest een discipel is geworden, bestaat hij niet voor degenen die de leraren van discipels zijn. En hij wordt dit slechts op één manier – door zijn menselijke persoonlijkheid over te geven. Want om de stem de macht om te verwonden te laten verliezen, moet de mens op dat punt zijn aangekomen waar hij zichzelf slechts ziet als één van de massa die leven; één van de zandkorrels die heen en weer geworpen worden door de zee van vibrationele existentie. Er wordt gezegd dat elke zandkorrel in de oceaanbedding gegeven moment aanspoelt op de kust en een ogenblik in de zon ligt. Zo gaat het ook met mensen, ze worden hierheen, dan daarheen geworpen door een grote macht en ieder voelt gegeven moment de zonnestralen op zich. Wanneer een mens in staat is zijn eigen leven als deel van het geheel te beschouwen zal hij niet langer worstelen om iets voor zichzelf te verkrijgen. Dit is het opgeven van persoonlijke rechten. De gewone mens verwacht niet om gelijk toebedeeld te worden als de rest van de wereld, maar op sommige punten waar hij om geeft, om beter af te zijn dan anderen. De discipel verwacht dit niet. Daarom beklaagt hij zich niet, al is hij net als Epictetus, een geboeide slaaf. Hij weet dat de raderen van het leven onophoudelijk doordraaien. Burne Jones heeft dit in zijn prachtige plaat getoond – het rad draait, en daarop zijn de armen en de rijken vastgebonden, de groten en de kleinen – elk heeft zijn moment van voorspoed wanneer het wiel hem bovenaan brengt – de koning gaat omhoog en omlaag, de dichter wordt gevierd en vergeten, de slaaf is gelukkig en later verwaarloosd. Elk op zijn beurt wordt verpletterd als het wiel verder draait. De discipel weet dat dit zo is en hoewel het zijn plicht is om het beste van zijn leven te maken, klaagt hij er niet over en is er ook niet uitgelaten over, en hij klaagt ook niet erover dat het anderen beter vergaat. Zoals hij heel goed weet is iedereen slechts een les aan het leren. En hij glimlacht om de socialist en de hervormer die louter door kracht proberen situaties te verbeteren die niet uit de kracht van de menselijke natuur zelf voortkomen. Dit is slechts vechten tegen de bierkaai, een verspilling van leven en energie. Door dit te beseffen geeft een mens de zogenaamde individuele of andere rechten op. Dat neemt één scherpe steek die alle gewone mensen voelen, weg. Wanneer de discipel volledig heeft herkend dat de gedachte aan individuele rechten slechts de uitkomst is van de giftige kant van hemzelf, dat het het gesis is van de slang van het zelf die met zijn beet zijn eigen leven vergiftigt en de levens van degenen om hem heen, dan is hij gereed om deel te nemen aan een jaarlijkse ceremonie die open staat voor alle neofieten die er klaar voor zijn. Alle wapens ter verdediging en aanval zijn opgegeven. Alle wapens van geest en hart en ziel. Nooit meer zal een ander mens worden beschouwd als iemand die bekritiseerd of veroordeeld kan worden. Nooit meer zal de neofiet zijn stem in zelfverdediging of excuus verheffen. Hij keert van die ceremonie terug in de wereld net zo hulpeloos, zo onbeschermd als een pasgeboren kind. Dat is inderdaad wat hij is. Hij is opnieuw geboren op het hogere niveau van het leven, dat verfrissende en goedverlichte plateau waarvandaan de ogen met begrip zien en de wereld met een nieuw inzicht beschouwen. Ik heb hiervoor gezegd dat na afstand te hebben gedaan van het gevoel van individuele rechten, de discipel ook afstand moet doen van het gevoel van zelfrespect en van deugdzaamheid. Dit kan als een vreselijke leerstelling klinken, toch weten alle metafysici heel goed dat het geen leerstelling is, maar een feit. Wie zichzelf als heiliger dan een ander beschouwt, wie er trots op is dat hij vrij is van ondeugd of dwaasheid, wie gelooft dat hij wijs is, of op welke wijze dan ook superieur, is niet in staat een discipel te zijn. Een mens moet worden als een klein kind voordat hij het hemelse koninkrijk kan binnengaan. Deugd en wijsheid zijn sublieme zaken; maar als ze trots maken en een bewustzijn van afgescheidenheid van de rest van de mensheid in de geest van een mens brengen, dan zijn ze alleen maar de slangen van het zelf die op een subtielere wijze opnieuw opduiken. Hij kan op elk moment zijn grovere vorm aannemen en net zo heftig toeslaan als toen hij de handelingen van een moordenaar die voor gewin of uit haat moordt, inspireerde of van een politicus, die de massa opoffert in eigen belang of die van zijn partij. Om de macht om te verwonden te hebben verloren, houdt in feite niet alleen in dat de slang tot stilstand is gebracht, maar gedood. Als het slechts verdoofd is of in slaap gesust, ontwaakt het opnieuw en de discipel gebruikt zijn kennis en zijn macht voor zijn eigen doeleinden en is een leerling van de vele meesters van de zwarte kunsten, want de weg naar vernietiging is heel breed en gemakkelijk en de weg kan geblinddoekt gevonden worden. Het is aanwijsbaar de weg naar vernietiging, want wanneer een mens voor het zelf begint te leven vernauwt hij zijn horizon steeds meer totdat de hevige inwaartse kracht hem de ruimte van een speldekop overlaat om in te verblijven. We hebben dit verschijnsel in het gewone leven allen zien gebeuren. Iemand die zelfzuchtig wordt, isoleert zichzelf, wordt minder interessant en minder aantrekkelijk voor anderen. Het is afschuwelijk om te zien en mensen schuwen een egoïst als een roofdier. Hoeveel erger is het wanneer het gebeurt op het verder ontwikkelde niveau van het leven, met de extra machten van kennis en door opeenvolgende incarnaties heen! Daarom zeg ik, stop en denk goed na op de drempel. Want als de neofiet vraagt zonder volledig gezuiverd te zijn, zal het niet de afzondering van de goddelijke ingewijde doordringen, maar het zal de vreselijke machten oproepen die de zwarte kant van onze menselijke natuur bedienen. V: VOORDAT DE ZIEL IN DE TEGENWOORDIGHEID VAN DE MEESTERS KAN STAAN, MOETEN HAAR VOETEN GEWASSEN ZIJN IN HET BLOED VAN HET HART. Het word ziel, zoals het hier wordt gebruikt, betekent de goddelijke ziel, of “sterrengeest”. “het hebben van vertrouwen stelt in staat om stil te staan” en het hebben van vertrouwen betekent dat de discipel zeker is van zichzelf, dat hij zijn emoties heeft overgegeven, zijn hele zelf, zelfs zijn menselijkheid, dat hij niet in staat is tot angst en onbewust van pijn; dat zijn hele bewustzijn gecentreerd is in het goddelijk leven, dat symbolisch uitgedrukt wordt door de term “de Meesters”; dat hij geen ogen heeft, of oren, of spraak, of macht, behalve in en voor de goddelijke straal waaraan zijn hoogste gevoel heeft geraakt. Dan is hij vrij van angst, vrij van lijden, vrij van zorgen of wanhoop; zijn ziel staat zonder beven of verlangen naar uitstel in het volle stralende licht dat zijn wezen volledig doordringt. Dan heeft hij zijn erfenis ontvangen en kan zijn verwantschap met de leraren der mensen opeisen; als hij oprecht is, heeft hij zijn hoofd geheven, hij ademt dezelfde lucht in die zij inademen. Maar voordat het op welke wijze dan ook mogelijk is voor hem om dit te doen, moeten de voeten van zijn ziel in het bloed van het hart gewassen zijn. Het offeren ofwel overgeven van het hart van de mens en de emoties ervan is de eerste van de regels. Het omvat het verwerven van een evenwicht dat niet door persoonlijke emotie kan worden geschokt. Dit wordt door de stoïcijnse filosoof gedaan; hij staat ook opzij en kijkt gelijkmoedig naar zijn eigen lijden, net als naar het lijden van anderen. Op dezelfde wijze dat “tranen” in de taal van de metafysica de ziel van emotie uitdrukken, niet de materiële verschijning ervan, zo drukt bloed niet dat bloed uit dat een essentieel deel is van het fysieke leven, maar het vitale creatieve principe in de aard van de mens, die hem naar het menselijk leven toe drijft teneinde pijn en genot, vreugde en verdriet te ervaren. Wanneer hij het bloed heeft laten vloeien van het hart staat hij voor de Meesters als een zuivere geest die niet langer wenst te incarneren voor emotie en ervaring. Door grote cycli van tijd kan het nog zijn lot zijn vele opeenvolgende keren in grove materie te incarneren. Maar hij wenst ze niet langer, het verlangen naar menselijk leven heeft hem verlaten. Wanneer hij de menselijke vorm in het vlees aanneemt doet hij dat om een goddelijk doel te dienen, om het werk van de Meesters te voltooien en voor geen ander doel. Hij zoekt geen genot of pijn, vraagt niet om de hemel en vreest geen hel. Toch is hem een grote erfenis toegevallen die niet zozeer een compensatie is voor de dingen die los zijn gelaten, als wel een toestand die de herinnering aan ze uitwist. Hij leeft nu niet in de wereld, maar ermee. Zijn horizon heeft zich uitgebreid tot de omvang van het hele universum. |
|
Op mijn andere website www.trans4mator.nl is er voor jou een gratis audio oefening voor
de transformatie van je lichaam .
Onze producten worden geleverd nadat de betaling vooraf is overgemaakt op de rekening van Stichting Absolute 1 in Almere. Mensen in het buitenland kunnen de iban en bic nummers ontvangen voor kosteloze betaling. Mail de producten die je wilt ontvangen, of vul het bestelformulier in, dan ontvang je het rekeningnummer voor de betaling. Het is ook mogelijk via Paypal te betalen. Dank je wel voor je besluit onze producten te kopen! Voor informatie over onze schriftelijke cursussen en groepstrainingen kun je naar de webpagina over trainingen op www.trans4mator.nl . Daar vind je verder op het inschrijfformulier informatie over data en prijzen. Te koop bij ons een audio cd "Heel je verleden" met oefeningen en geleide meditaties voor 30 euro inclusief portokosten in Nederland. Voor mensen is België is dat 32.00 euro. De muziek op deze cd bevat bijzondere effecten om je te helpen in de gewenste geestestoestand te komen en je energie beter te laten stromen. De gebruikers zijn laaiend enthousiast over deze cd. Ik ontvang telkens berichten over geweldige zuiverende ervaringen. Een man die ik Mark zal noemen, zei dat hij in het begin alleen voelde dat het heel ontspannend werkte. Nadat Mark er echter een paar keer naar had geluisterd, had hij een diepgaande helende ervaring, die hij zich niet eens had kunnen voorstellen. Hij is heel dankbaar, vertelde hij me. Deze ervaring heeft zijn leven volkomen veranderd. Een vrouw vertelde me dat allerlei herinneringen bovenkwamen die ze blijkbaar had onderdrukt en die nu eindelijk geheeld konden worden. "Ik zag gebeurtenissen in mijn verleden die ik me eerst totaal niet herinnerde en ik heb enorm gehuild", zei ze, "maar nu is het wel uit mijn energiesysteem. Het is een gevoel alsof er tonnen van me af zijn gevallen, een geweldige opluchting." Beluister hier een stukje: Deze cd bevat ademhalingsoefeningen, een zuiveringsmeditatie om het energie systeem te reinigen en beschermen tegen leeglopen en vervuilen, een oefening om je verleden te helen, een lichtmeditatie en acceptatie beoefenen. Je ontspant je hierbij diep want de muziek op deze cd bevat speciale geluiden om je te helpen je helemaal te ontspannen. Bestel de cd nu heel gemakkelijk met behulp van het bestelformulier of per email wanneer je besluit dat dit voor jou is. |
Misschien koop je de CD liever snel en gemakkelijk via Paypal door op de witte knop te klikken. In Europa maar buiten Nederland: |
Een audio CD "Met de Transformator terug naar de toekomst van je dromen" te koop Deze CD met oefeningen om je intenties te verwezenlijken kost 20 euro (voor België is dat 22 euro). Je ontvangt daarbij de audio CD "Korte Meditaties" als bonus. |
De CD "De Transformator voor de toekomst van je dromen" bevat ook
speciale geluiden die de alfa toestand van diepe ontspanning in je opwekken. Je laadt je toekomst op met zuivere positieve intenties. Dit is een aktieve geleide visualisatie.
Zie en voel hoe je de harmonieuze toekomst van je dromen ervaart.
Laat je leiden door je toekomstdromen naar een leven dat heerlijker is dan je ooit hebt durven
dromen. Je haast je naar de toekomst van je dromen. En naarmate de tijd verstrijkt
is het voor jou alsof je terug naar de toekomst gaat. Luister hier naar stap 1 van de geleide visualisatie.
|
Bestel de CD nu heel gemakkelijk per email of met behulp van
het bestelformulier.
Of koop de CD snel en gemakkelijk via Paypal door de witte knop aan te klikken. Voor de rest van Europa is de prijs 22 euro. Klik hier: |
Nu is er voor jou het ultieme hulpmiddel om je onderbewustzijn opnieuw te programmeren. In plaats van je tegen te werken, gaat het nu met je samenwerken om heerlijke nieuwe ervaringen aan te trekken. Te koop nu bij Stichting Absolute 1 deze audio CD's voor Overvloed en Meesterschap! De prijs is 35 euro en je ontvangt een CD voor overdag en een CD die je kunt beluisteren voor je gaat slapen en zelfs terwijl je slaapt. Het onderbewustzijn slaapt nooit! Deze CD's zijn hetzelfde, alleen bevat de CD voor overdag instructies om wakker te worden en die voor de avond speciale theta en delta inducties. Deze CD bevat verbluffende effecten, gebaseerd op de allernieuwste veranderingstechnologieën. Hiermee bereik je diepe ontspanning, je energiecentra worden geactiveerd en er wordt contact gelegd met je diepste wezen. Iemand zei tegen mij: "ik word sterk aangetrokken om te luisteren, telkens weer opnieuw, want ik word er heel blij van. Hoe vaker je luistert, hoe meer je voelt 'dit is zo goed voor mij'." Aanbieding: Bestel deze CD-set nu samen met de CD "Terug naar de toekomst" voor 47 euro. Zo combineer je aktief visualiseren met de hypnotische herprogrammering van je onderbewustzijn. Beide methoden hebben enorme voordelen. Je kunt ze alleen niet allebei tegelijk doen. Zo train je jezelf om je af te stemmen op waardevolle overtuigingen en hogere vibraties die het leven van je dromen aantrekken. Download op www.trans4mator.nl een klein stukje van deze transformatie-CD. (2 min.44) of beluister het hier. Het is een stukje waarbij de techniek van paraliminalen is gebruikt. Deze techniek komt het beste tot zijn recht met de koptelefoon. Bestel de CD met behulp van het bestelformulier of per email Voor mensen in België komt er 2 euro bij aan portokosten. Elke koper ontvangt daarbij de audio CD "Korte Meditaties" als bonus. |
Koop de CD-set voor Overvloed en Meesterschap! ook snel en gemakkelijk via Paypal door op de witte knop te klikken. Aanbieding: Bestel de TRANSFORMATOR CD-set nu samen met de cd "TOEKOMSTDROMEN" voor 47 euro snel en gemakkelijk via Paypal door op de witte knop te klikken. Voor de rest van Europa is de prijs van de Transformator CD's geen 35, maar 37 euro. Klik hier: Woon je buiten Nederland, dan kosten de Transformator CD's samen met "Toekomstdromen" 49 euro. |
Het is goed om in je eigen ontwikkeling te investeren, daarvan ben je je waarschijnlijk al bewust. Het werk van James Allen – Zoals een mens denkt – heeft wereldwijd miljoenen mensen op weg geholpen naar zelfontplooiing. |
Te koop bij ons in het Nederlands als audio cd met luisterboek en tekst op papier voor 13 euro (15 Euro voor
mensen in België). Ik geef je daarbij de bonus audio CD "Korte Meditaties".
Lees hier meer over dit boekje voordat je het koopt. Je kunt hier ook alvast een deel ervan (1 min16) beluisteren. |
Bestel deze cd met boekje nu heel gemakkelijk per
email
of met behulp van het bestelformulier .
Dank je wel voor je besluit onze producten te kopen! Klik op de witte knop als je liever betaalt via Paypal (13 euro): Als je in Europa en buiten Nederland woont, koop dit pakket snel en veilig via Paypal door de witte knop aan te klikken. De prijs is dan 15 euro. |
Wie kent “De meesters van het verre oosten” niet? De affirmaties in dit boek zijn zo dicht bij de Goddelijke Waarheid als hier maar mogelijk is. Je koopt bij ons een pakket dat bestaat uit een boekje met affirmaties uit dit werk en een cd met de gesproken affirmaties omlijst door hele speciale meditatie muziek, die de energiecentra opent en je helpt de alfa toestand te bereiken. Het bevat geluiden waarmee je diepe ontspanning bereikt en je energiecentra geactiveerd worden. De cd is zo gemaakt dat de tekst rechtstreeks je onderbewuste binnenkomt. |
Koop de cd pas nadat je dit stukje met affirmaties uit "De meesters van het verre oosten" hebt beluisterd. Je weet het gewoon als het iets voor jou is. Je energiesysteem laat je meteen voelen "dit is voor mij"! Bestel deze cd nu heel gemakkelijk per email of met behulp van het bestelformulier wanneer je voelt dat dit voor jou bestemd is. Samen met een boek met de affirmaties kost het 28.80 euro plus 2.20 euro verzendkosten in Nederland, dus totaal 31 euro. Je ontvangt daarbij de audio CD "Korte Meditaties" als bonus. Je kunt ook via Paypal betalen. Klik op de witte knop: Woon je buiten Nederland, maar wel in Europa? Dan is de prijs 33 euro (2 euro meer voor de portokosten). |
|
Je kunt jezelf met behulp van Subliminal Power Software via de computer op gemakkelijke wijze opnieuw programmeren en
verkeerde ideeën uit je onderbewuste wissen. Je kunt het ook gebruiken om ongewenste beïnvloeding van je kinderen tegen te gaan.
Lees meer op www.absolute1.net over deze software. Je kunt deze Engelstalige software bestellen en daarbij gratis enkele vertaalde rijtjes en Nederlandstalige affirmaties van mij ontvangen om je onbewuste te (her)programmeren en de controle over je geest weer in eigen handen te nemen. Mail me zodra je het programma hebt aangeschaft, dan ontvang je deze krachtige boodschappen. SUBLIMINALE BOODSCHAPPEN - Wil je de krachtigste subliminale CD's ter wereld? Maak dan heel gemakkelijk je eigen subliminale CD's op je PC in seconden, met Subliminal-Studio. Een nieuwe manier om alle geheimen hiervan te leren. Bestel de software HIER! Er is een unieke audio CD bij ons uitgekomen die 4 meditaties en een lezing bevat. 1 - De lichaamsmeditatie die je op mijn www.trans4mator site kunt downloaden. 2 - Een nieuwe meditatie voor overvloed, voor jou en de hele planeet. Je kunt hier dit deel alvast beluisteren (5 min54). 3. De meditatie voor eliminatie van negatieve banden, die gratis verkrijgbaar is bij ons voor leden van de ebookclub en van de nieuwsbrief "De Transformator voor energetische vrijheid". 4 - De laatste is een oefening om je energie in balans te brengen en te zuiveren van energieën die niet bij jou horen. Met deze oefening sluit ik mijn sessies altijd af. 5 - een lezing over "de Transformator voor Succes en Meesterschap". Deze kun je op www.trans4mator.nl tegelijk lezen en beluisteren. Het is de tekst van de webpagina over succes, geluk en overvloed. Of beluister het hier (44 minuten): Bestel nu deze CD met korte meditaties heel gemakkelijk voor maar 5 euro inclusief portokosten per email of met behulp van het bestelformulier wanneer je besluit dat dit voor jou is. Ik heb de prijs met opzet zo laag gehouden zodat iedereen deze oefeningen en meditaties kan doen. Het is ook een perfect geschenk voor de mensen die je innerlijke vrede en rustpunten in hun leven gunt. Als je liever met Paypal betaalt, klik de witte knop aan. Als je buiten Nederland, maar wel in Europa woont, komt er twee euro bij voor portokosten. De prijs is dan 7 euro. Deze audio meditaties zijn nu ook te koop als MP3 bestanden om snel te downloaden voor 3.50 euro. Je ontvangt dan als extra bonus de meditatie "Goddelijk Bewustzijn". Je kunt hiervoor ook via Paypal betalen: Abonneer je hier per email op onze gratis nieuwsbrief Onderwerpen zijn o.a.: 
- Psychologische technieken zoals overdrijven, herdefiniëren, een tegenvoorbeeld geven, omkering enz. en
een NLP oefening van Richard Bandler om angst meester te worden.
- een combinatie van de NLP switch techniek met de Transformator en AH (de Acupressuur Houding)
om fobieën te behandelen en buitengewoon krachtig te visualiseren met ongekende resultaten.
NLP is de techniek (Neuro Linguïstisch Programmeren) die door Bandler en Grinder is ontwikkeld
en o.a. door Anthony Robbins wordt toegepast.
- succestechnieken (!) waaronder oefeningen om doelen te stellen
– jezelf opnieuw te conditioneren – overtuigingen op te sporen – visualiseren - oefeningen
om jezelf te motiveren en snel in een positieve toestand te brengen, te ontspannen of je goed te voelen.
- Een leuk instrument waarmee je je eigen energieniveau kunt meten.
- Marketing tips voor trainers/coaches en startende ondernemers.
- De heilzame kruisloop oefening met video demonstratie.
- Nieuwe leden ontvangen een audio oefening voor eliminatie
van ongewenste invloeden en zuivering van het cellulaire geheugen en het
onderbewustzijn, gebaseerd op het boek van dr. Larry Nimms, "Be Set Free Fast".
|
